 |
Micke Bjorklof & Blue Strip – Outtakes Micke & Lefty ft Chef – Live On Air Geschreven door: Eric Campfens
Micke Bjorklof & Blue Strip is een Finse bluesband, die sinds hun oprichting in 1991 zowel in eigen land als internationaal terecht een steeds grotere waardering krijgt. In 2014 vertegenwoordigden zij hun land tijdens de IBC in Memphis. Naast het werk met zijn eigen band Blue Strip is Micke ook druk met Micke & Lefty ft Chef, een akoestisch bluestrio met Lefty Leppänen en Chef. ........►►► |
 |
 |
 |
 |
 |
Posts tonen met het label BarnOwlBlues. Alle posts tonen
Posts tonen met het label BarnOwlBlues. Alle posts tonen
Concertverslag: Tas Cru en Mary Ann CAsale
- Concertverslag: Tas Cru en Mary Ann CAsale
- Plaats: Haselünne
- Datum: Donderdag 20.04.2023
- Geschreven door: Eric Campfens
- i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Zowel Tas Cru als Mary Ann Casale ken ik omdat ik al sinds zo’n jaar of tien met enige regelmaat hun cd’s opgestuurd krijg om er iets van te vinden en er ook iets over te schrijven. Op een gegeven moment viel mij op dat Tas meewerkte met Mary Ann en ook de naam van Mary Ann op de cd’s van Tas tegenkwam. Achteraf bleek dat beiden elkaar al enkele decennia geleden kenden en na een hiaat van zo’n dertig jaar elkaar weer tegen waren gekomen. Mary Ann Casale komt oorspronkelijk uit de wereld van folk en folkblues, terwijl Tas meer de bluesman en rocker is.
BLUESSHACK - Hold On Tight
Het verhaal van BluesShack begint in een gezellige lokale pub, op de hoek van een straatje, verscholen net buiten het stadscentrum. In dit kleine café, gerund door vrijwilligers, komt elke derde donderdag van de maand een groep mensen samen om de blues te vieren in dans en muziek.
Interview Charlie Hart en Stef Woestenenk
Interview Charlie Hart en Stef Woestenenk
5 december 2022 via Zoom | Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Laatst zag ik op Facebook een bericht van gitarist Stef Woestenenk met de mededeling dat hij binnenkort een aantal optredens zal gaan doen met ene Charlie Hart. Charlie Hart? Toch niet die van Ronnie Lane, Slim Chance en medewerking aan platen en optredens van Pete Townshend, Chris Jagger, Alexis Korner, Geraint Watkins om er maar een paar te noemen? Het bleek inderdaad om deze Charlie Hart te gaan. Het leek me interessant om eens te zien of de heren te porren waren voor een gesprek. Van Stef kreeg ik al snel een positief antwoord en hetzelfde volgde vlot erna van Charlie. Omdat Charlie in Engeland woont en Stef in de Achterhoek is gekozen voor een gesprek via Zoom, een medium dat we sinds de bekende pandemie allemaal heel goed kennen.
Recensie: Regina Bonelli – Truth Hurts
Regina Bonelli – Truth Hurts
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
De uit New York afkomstige Regina Bonelli heeft jarenlang in diverse bands en achtergrondkoortjes gezongen voordat zij in 2016 haar debuutalbum “Open Up The Door” uitbracht. Dit album werd alom goed ontvangen en hetzelfde gebeurde met de opvolger “Love Letter”, dat drie jaar later verscheen. Bonelli komt uit een muzikale familie – haar vader was muzikant – en op haar vierde speelde zij al piano en als tiener leerde zij gitaar spelen.
Recensie: Elles Bailey – Shining In The Half Light
Elles Bailey – Shining In The Half Light
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Ooit, kort na het uitkomen van haar eerste album “Wildfire”, vertelde Elles Bailey mij dat ze als de dood was voor het zogenaamde ‘2nd album syndrome’. Het eerste album werd alom goed ontvangen en de opvolger zou minstens net zo goed moeten zijn. Daar is ze toen prima in geslaagd. En nu is nummertje 3 uitgekomen. Is de uit het Engelse Bristol afkomstige zangeres er in geslaagd die stijgende lijn voort te zetten? Waren haar eerste twee platen nog opgenomen in Nashville, “Shining In The Half Light” is, mede door de pandemie en het feit dat zij toen zes maanden zwanger was, volledig in het Verenigd Koninkrijk opgenomen.
Recensie: Matt Andersen – House To House
Matt Andersen – House To House
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Deze sympathieke reus is in zijn thuisland Canada letterlijk en figuurlijk een hele grote, en ook in Europa, waaronder ons kleine landje is hij een graag geziene gast. Door zijn vorige albums, zijn optredens en het interview dat ik ooit met hem mocht hebben ben ik een fan geworden, en gebleven. Het is alweer drie jaar geleden dat zijn vorige album verscheen. Veel te lang naar mijn zin en ik was dan ook blij verrast toen ik zijn nieuwe album op mijn deurmat aantrof.
Recensie: VanderLinde – Muy Rico
VanderLinde – Muy Rico
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Bij onze oosterburen is het een veelgevraagde band, deze uit Groningen afkomstige VanderLinde. Dat deze nationaal en internationaal nog niet op ieders lippen ligt is een van de mysteries van de muziek. Ooit heb ik geschreven dat deze band zogenaamde grote, internationale bands recht in de ogen kan kijken en na het beluisteren van hun nieuwe cd “Muy Rico” blijft deze bewering voor mij staan als een huis. Het is inmiddels het achtste album van de rond bassist, gitarist en zanger Arjan van der Linde gevormde band. Verder maken Wietze Koning (elektrische gitaar), Christof Bauwens (resonator, Lap Steel, zang) en Fokke de Jong (drums) deel hiervan uit. Op diverse nummers wordt de band bijgestaan door gasten als Bart Schwertmann, Roel Spanjers, de kinderen van het weeshuis (zie onder) en een aantal anderen.
Recensie: Eric Gales – Crown
Eric Gales – Crown
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Het publiek werd al in oktober lekker gemaakt met het uitbrengen van de single “I Want My Crown” en diverse filmpjes op YouTube. Op de single speelt hij samen met zijn maatje Joe Bonamassa. Het toeval wilde dat beiden ooit als wonderkinderen werden gezien. Gales bracht zijn eerste album al 16-jarige leeftijd uit. Maar terwijl Bonamassa roem vergaarde verging het Gales wat minder goed. In 2009 belandde hij zelfs in de gevangenis voor het bezit van verdovende middelen en een wapen. Gelukkig heeft hij de kracht gevonden zich terug te vechten en inmiddels werkt hij zich naar de top van de blueswereld toe.
Recensie: Pierce Dipner – Goin’ Back
Pierce Dipner – Goin’ Back
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
De uit Pittsburgh, PA, afkomstige Pierce Dipner is een nog piepjonge bluesman en multi-instrumentalist. Als achtjarige begon hij met gitaar spelen, op zijn negen speelde hij ook bas, drums en cello. Toen hij elf jaar oud was ontdekte hij de blues en op zijn dertiende trad hij al op tijdens de 2017 International Blues Challenge in Memphis, waar hij twee jaar later weer voor werd gevraagd. In 2018 vormde hij zijn eerste band, Pierce Dipner and the Shades of Blue, waarmee hij zijn eerste EP uitbracht.
Recensie: Sweet Bourbon – Live Recordings (EP)
Sweet Bourbon – Live Recordings (EP)
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Een band als Sweet Bourbon hoeft eigenlijk niet meer voorgesteld te worden. Opgericht begin 2014 verscheen een jaar later een eerste live-cd, in 2017 gevolgd door debuutalbum “Night Turned Into Day” en in 2020 “Born A Rebel”. Positieve reacties hierop en optredens in binnen- en buitenland zorgden dat de band een vaste positie in de Nederlandse wist te veroveren en vast te houden. De band bestaat uit Chris Janssen (gitaar), René van Onna (zang, gitaar), Willem van der Schoof (toetsen, harmonica), Roeland van Laer (bas), Jos Vink (drums), Suzan Wattimena (zang), Laura van der Vange (zang) en Henny Oudesluijs (percussie, ukelele, zang).
Recensie: George Gritzbach – Full Circle
George Gritzbach – Full Circle
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Men moet toegeven, om AJ Plug kan niemand meer
George Gritzbach is een zeer ervaren blueszanger en –gitarist, afkomstig uit Waquoit, Massachusetts. Met zijn band heeft hij in het voorprogramma gespeeld van artiesten als B.B. King, Bonnie Raitt, Robert Cray om er maar een paar te noemen. Zijn muziek heeft hen door heel de VS, Canada en Europa gebracht. De band bestaat uit Scott Lariviere (bas), Christian McCarthy (drums), Johnny Menezes (toetsen) en Peter Murry (saxofoon).
Recensie: Joe Bonamassa – Time Clocks
Recensie: Joe Bonamassa – Time Clocks
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Het blijft toch een druk baasje, deze New Yorkse gitarist Joe Bonamassa. Sinds zijn debuut in het jaar 2000 staan al zo’n dikke dertig albums op zijn naam, zowel eigen studio- en livealbums als samenwerkingen met anderen, zoals Beth Hart. Daarnaast produceert hij nog voor anderen en duikt regelmatig op cd’s van anderen op, zoals onlangs weer op Dions recente album “Stomping Ground”. En met “Time Clocks” is onlangs Bonamassa’s nieuwe cd verschenen.
Recensie: Stash - Walk The Walk
Stash - Walk The Walk
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Het trio Stash weet met hun eerste album “Walk The Walk” meteen de aandacht op zich gevestigd te krijgen. Niet zo verwonderlijk, want de heren zijn door de wol geverfde muzikanten, die hun sporen al vele jaren hebben verdiend. Om te beginnen is daar Ted Russell Kamp (zang, bas, akoestische gitaar, banjo, orgel, trompet en trombone), die begin van dit jaar nog een eigen album heeft uitgebracht. Dan hebben Rich McCulley (gitaren, baritone gitaar, dobro, mandolin en toetsen), die met allerlei grote bands heeft gewerkt en ook solowerk heeft uitgebracht. En als laatste Joey Peters (drums, percussie en toetsen), die ook een gevraagd producent, geluidstechnicus en componist is.
Recensie: Whitey Somers – The Call Of The Blues
Whitey Somers – The Call Of The Blues
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Je kunt hem rustig een van de meest ervaren bluesartiesten van Canada noemen. Whitey Somers draait al vanaf zijn zestiende mee – en dat is al ettelijke decennia geleden – mee in het blueswereldje. Dit heeft hem samengebracht met artiesten als Rick Fines, Stephen Fearing, Jeff Healey, Harp Dog Brown, David Essig, David Vest en Wicked Grin. Daarbij is hij de vaste gitarist voor Blue Dog Ramble en heeft hij zijn eigen band.
Recensie: Guy Verlinde – Standing In The Light Of A Brand New Day
Guy Verlinde – Standing In The Light Of A Brand New Day
De Belgische bluesman heeft de afgelopen jaar zijn stempel gedrukt op de Belgisch bluesscene. Naast optredens in clubs en festival over heel Europa is hij organisator van een bluesclub in Gent en organiseert hij bluesmasterclasses. Daarnaast heeft hij inmiddels dertien albums op zijn naam staan. De coronapandemie gooide ook bij hem roet in het eten en werden 150 concerten geannuleerd, waardoor hij zijn inkomen zag decimeren. Geld dat hij opzij had gezet voor een nieuw album ging op aan zijn levensonderhoud. Door een crowdfundingsactie en de verkoop van gitaren kreeg hij voldoende fondsen bij elkaar om alsnog een nieuwe cd op te nemen.
Recensie: Jeff Chaz – I Just Caught The Blues
Jeff Chaz – I Just Caught The Blues
Geschreven door: Eric Campfens
i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens
Het heeft vijf jaar geduurd, maar nu ligt eindelijk weer een nieuw album van Jeff Chaz in de winkels. Jeffrey Chasman, zoals Chaz bij de burgerlijke stand bekend staat, groeide op in Creole, Louisiana – ergens tussen Houston en Baton Rouge - en leerde eerst trombone en trompet spelen voordat hij op zijn veertiende overschakelde naar gitaar. Met zijn familie verhuisde hij naar Californië. Hij was lid van een soulband en speelde daar trombone. Toen de gitarist ermee stopte nam Chaz diens taak over. Hij verhuisde naar Memphis om de blues te leren van de meesters en sinds 1996 woont hij in New Orleans.
Abonneren op:
Reacties (Atom)