Interview Charlie Hart en Stef Woestenenk

Interview Charlie Hart en Stef Woestenenk

5 december 2022 via Zoom | Geschreven door: Eric Campfens

i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens 

 Laatst zag ik op Facebook een bericht van gitarist Stef Woestenenk met de mededeling dat hij binnenkort een aantal optredens zal gaan doen met ene Charlie Hart. Charlie Hart? Toch niet die van Ronnie Lane, Slim Chance en medewerking aan platen en optredens van Pete Townshend, Chris Jagger, Alexis Korner, Geraint Watkins om er maar een paar te noemen? Het bleek inderdaad om deze Charlie Hart te gaan. Het leek me interessant om eens te zien of de heren te porren waren voor een gesprek. Van Stef kreeg ik al snel een positief antwoord en hetzelfde volgde vlot erna van Charlie. Omdat Charlie in Engeland woont en Stef in de Achterhoek is gekozen voor een gesprek via Zoom, een medium dat we sinds de bekende pandemie allemaal heel goed kennen.

Afgesproken was om op maandag 5 december om 4 uur ’s middags met het gesprek te beginnen. Charlie had jammer genoeg geen rekening gehouden met het tijdsverschil tussen Engeland en Nederland, zodat het gesprek in twee delen plaats vond. Het eerste deel met Stef en een uur later alsnog met Charlie en Stef samen.

 Terwijl we nog de hoop hadden dat Charlie snel zou aanhaken vraag ik Stef alvast hoe het contact met Charlie tot stand gekomen is. Hij vertelt dat hij ook destijds bij het draaien van platen altijd de hoesteksten las en bij platen van de Small Faces kwam hij de namen Marriott en Lane tegen. Deze Lane bleek Ronnie Lane, de bassist van de band, te zijn. “Ik begon platen te verzamelen en speurde ook de uitverkoopbakken af. Op een gegeven moment kwam ik in een van die bakken een dubbel-live cd tegen van Ronnie Lane. Deze muziek was zo anders dan ik kende van zijn werk bij de Small Faces en de Faces. Het was meer een soort plattelandsmuziek en het raakte mij meer. Misschien omdat ik zelf ook van het platteland kom. Ik begon steeds meer werk van Ronnie Lane te verzamelen en iedere keer las ik de naam Charlie Hart. En Charlie was niet alleen een bandlid, maar bleek ook verantwoordelijk voor de hoesteksten, zorgde dat de feiten op een rijtje stonden en hij groeide uit tot een soort aanspraakpunt voor Ronnie Lane.”

Toen Stef begon met voorbereidingen voor zijn boek Loepzuiver nam hij per e-mail contact op met Charlie, die een eigen website had en een zeer rijk muzikaal leven bleek te hebben. In de volgende jaren volgde over en weer wat correspondentie per e-mail, maar een eerste ontmoeting volgt pas toen Charlie als lid van Chris Jaggers groep Atcha kwam optreden in Gouda. De ontmoeting was kort, ze spraken wat met elkaar, dronken een biertje, maar de band moest weer verder. Charlie nodigde Stef uit om naar Londen te komen en vanaf die tijd ontstaat een vriendschap, logeren ze bij elkaar en natuurlijk wordt er muziek gemaakt. Stef maakt ook kennis met Charlies muziekvrienden. Eén ervan blijkt Geraint Watkins te zijn, de pianist die heeft gewerkt met mensen als Nick Lowe, Dave Edmunds, Van Morrison en ook onze eigen Normaal! Over hoe Stef hierachter kwam en welke rol een flesje Grolsch hierin speelde verwijs ik graag naar diens boek ‘Loepzuiver’.

 Charlie vertelde toen hij zich bij het gesprek gevoegd had, dat Stef een enorme kennis heeft van de muziek van de jaren, waarin hij als muzikant werkzaam was. “Probably more than I do. I mean, I am more of a jazzer, you know, and I only got into rock thanks to Ronnie. Stef’s a nice chap and we get along very nicely, and he knows a lot and is a good guitarist, so it only seems natural to do something together.” Ze hebben in het verleden al wat meer samen gedaan en het lijkt vanzelfsprekend om dit soort dingen wat vaker te doen. Charlie: “Ik ben zelf niet zo’n goede organisator en op het ogenblik is het in Engeland een beetje een zooitje. Toen Stef met het idee kwam om wat optredens in Nederland te doen voelde ik er wel wat voor.”

 Wat kunnen wij verwachten tijdens jullie optredens. Krijgen we een band te horen of treden jullie als duo op? “Als duo”, antwoordt Stef. “We hebben gemerkt dat het gewoon klikt met elkaar. Charlie speelt piano, viool en accordeon en ik gitaar en mandoline. En we zingen beiden.” Het wordt voor ongeveer de helft de muziek van Ronnie Lane en Slim Chance. En verder liedjes van artiesten waar Ronnie Lane een connectie mee had, zoals de Who, Peter Townshend, Eric Clapton. “Peter en Eric trokken destijds veel met Ronnie op. Ze waren vaak te gast op diens boerderij en er werd veel muziek gemaakt. En tussen de liedjes door vertellen we er iets over, misschien wat anekdotes, het wordt eigenlijk een soort theatervoorstelling. We hebben een aantal optredens door het hele land. En als het een succes is dan kunnen we het wellicht nog een keer doen. Misschien in Engeland of weer eens in Nederland.” Charlie voegt toe: “Zelf ben ik niet zo’n grote rockfan, maar interesseer mijzelf meer voor jazz en Afrikaanse muziek. Voor wat betreft de verhalen reken ik op de kennis van Stef. De nummers die wij spelen kun je op verschillende manieren uitvoeren. Ik heb ze in diverse samenstellingen op verschillende manieren gespeeld. Het belangrijkste is dat we de nummers op de ‘Ronnie Lane-manier’ uitvoeren. Spontaan. Niet té georganiseerd, niet té strak. Organisch, dat is het juiste woord hiervoor.”

 Hoe zien de heren zichzelf. Stef is jarenlang werkzaam geweest in diverse functies in het onderwijs. Nu is hij coördinator bij een stichting, die er is voor mensen met autisme en hun familieleden, vrienden en mantelzorgers. Hij heeft een boek geschreven en daarnaast is hij muzikant. “Muzikant. Muziek maken is dat wat ik het liefst doe. Maar door mijn andere bezigheden, het lesgeven, het schrijven, had ik mij muzikaal nooit zo kunnen ontwikkelen zoals ik heb kunnen doen. Alles grijpt in elkaar. Maar als ik alles moest laten vallen en één ervan moet kiezen, dan is het muziek.” Charlie moet even nadenken en antwoordt dan: “Mmm, interessante vraag. Voornamelijk als muzikant natuurlijk. Ik zit mijn hele leven al in de muziek en dat is naast mijn familie en vrienden het belangrijkste in mijn leven. Ik ben geïnteresseerd in allerlei kunstvormen, schilderen, films maken. Maar met muziek kun je mensen rechtstreeks bereiken. Musicians are communicators. It involves the artist and the audience, it is the ultimate art experience.”

 Charlie Hart en Stef Woestenenk zijn te zien:

•  Vr 20 januari      Private gig
• Za 21 januari      The Shack, Oudemeer
• Za 21 januari      Private gig
• Zo 22 januari      De Hip, Deventer
• Do 26 januari     Streeckgenoot, Doetinchem
• Vr 27 januari      De Cactus, Hengelo
• Za 28 januari      Forum, Stadtlohn (D)
• Zo 29 januari      One Café, Someren

  

www.stefwoestenenk.nl | www.charliehart.com  

---

Translate: ENG

Recently I saw a message on Facebook from guitarist Stef Woestenenk stating that he will soon be doing a number of performances with a Charlie Hart. Charlie Hart? Surely not the one of Ronnie Lane, Slim Chance and participation in records and performances by Pete Townshend, Chris Jagger, Alexis Korner, Geraint Watkins to name a few? It turned out to be this Charlie Hart indeed. I thought it would be interesting to see if the guys were up for a conversation. I quickly received a positive answer from Stef and the same followed soon after from Charlie. Because Charlie lives in England and Stef in the Achterhoek was chosen for a conversation via Zoom, a medium that we all know very well since the well-known pandemic. It was agreed to start the conversation on Monday 5 December at 4 p.m. Unfortunately, Charlie had not taken into account the time difference between England and the Netherlands, so the conversation took place in two parts. The first part with Stef and an hour later with Charlie and Stef together.

 While we still had the hope that Charlie would join soon, I asked Stef how the contact with Charlie came about. He says that he always read the cover texts when playing records at the time and he came across the names Marriott and Lane on records by the Small Faces. This Lane turned out to be Ronnie Lane, the band's bassist. “I started collecting records and also scoured the sale bins. At one point I came across a double live CD by Ronnie Lane in one of those bins. This music was so different from what I knew from his work with the Small Faces and the Faces. It was more like country music and it touched me more. Maybe because I come from the countryside myself. I started collecting more and more of Ronnie Lane's work and every time I read the name Charlie Hart. And Charlie was not only a band member, but also turned out to be responsible for the cover lyrics, made sure the facts were straight and he grew into a kind of point of contact for Ronnie Lane.” When Stef started preparing for his book Loep Zuiver, he contacted Charlie by e-mail, who had his own website and turned out to have a very rich musical life. In the following years there was some correspondence by e-mail, but a first meeting only followed when Charlie came to perform in Gouda as a member of Chris Jagger's group Atcha. The meeting was short, they talked a bit, had a beer, but the band had to move on. Charlie invited Stef to come to London and from then on a friendship develops, they stay together and of course they make music. Stef also meets Charlie's music friends. One of them turns out to be Geraint Watkins, the pianist who has worked with the likes of Nick Lowe, Dave Edmunds, Van Morrison and also our own Normal! About how Stef found out about this and what role a bottle of Grolsch played in this, I would like to refer to his book 'Loep Zuiver'.

 Charlie said when he joined the conversation that Stef has an enormous knowledge of the music of the years in which he worked as a musician. “Probably more than I do. I mean, I am more of a jazzer, you know, and I only got into rock thanks to Ronnie. Stef's a nice chap and we get along very nicely, and he knows a lot and is a good guitarist, so it only seems natural to do something together.” They've done a bit more together in the past and it seems natural to do this sort of thing more often. Charlie: “I'm not a very good organizer myself and things are a bit of a mess in England at the moment. When Stef came up with the idea of doing some performances in the Netherlands, I felt like it.”

 What can we expect during your performances. Will we hear a band or will you perform as a duo? “As a duo”, Stef replies. “We have noticed that it just clicks with each other. Charlie plays piano, violin and accordion and I play guitar and mandolin. And we both sing.” It will be about half the music of Ronnie Lane and Slim Chance. And also songs from artists Ronnie Lane had a connection with, such as the Who, Peter Townshend, Eric Clapton. “Peter and Eric spent a lot of time with Ronnie at the time. They were often guests on his farm and a lot of music was made. And between the songs we tell something about it, maybe some anecdotes, it will actually be a kind of theater performance. We have a number of gigs all over the country. And if it's a success, maybe we can do it again. Maybe in England or again in the Netherlands.” Charlie adds: “I'm not a big rock fan myself, but I'm more interested in jazz and African music. As far as the stories are concerned, I count on Stef's knowledge. You can perform the songs we play in different ways. I have played them in various combinations in different ways. Most importantly, we perform the songs the Ronnie Lane way. Spontaneously. Not too organized, not too tight. Organic, that's the right word for it.”

 How do they both see themselves. Stef has worked for many years in various positions in education. He is now a coordinator at a foundation that is there for people with autism and their relatives, friends and carers. He has written a book and he is also a musician. "Musician. Making music is what I like to do most. But because of my other activities, teaching, writing, I had never been able to develop musically as I have been able to do. Everything interlocks. But if I had to drop everything and choose one of them, it would be music.” Charlie has to think for a moment and then replies: “Mmm, interesting question. Mainly as a musician, of course. I've been in music all my life and that's the most important thing in my life next to my family and friends. I am interested in all kinds of art forms, painting, making movies. But with music you can reach people directly. Musicians are communicators. It involves the artist and the audience, it is the ultimate art experience.”