Release: L O N E - No 5

Lone kan het niet laten

Op 18 februari komt hun nieuwe album ‘No5’ uit.

Het lukt lang niet alle bekende-artiesten-op-leeftijd om nog echt nieuw werk uit te brengen. Ferdinand Bakker en Michel van Dijk, beiden 71 jaar en veertig jaar geleden tot in Amerika en Japan bekend geworden als respectievelijk de componist/gitarist en zanger van de symfonische rockband Alquin, kennen dat probleem niet. Integendeel. Zij kunnen het niet laten en rusten allerminst op hun lauweren. Als Lone presenteert het duo op 18 februari hun nieuwe album ‘No5’. De reeks verse composities maakt dit album, volgens de mannen zelf, eigenzinniger en veelzijdiger dan hun vorige platen.

Hoog niveau

Michel van Dijk

‘No5’ is alweer het vijfde album sinds Bakker en Van Dijk in 2012  besloten om na het internationale succes van Alquin met z’n tweetjes opnieuw muziek te gaan scheppen. Hun voornemen om samen muziek te maken waar ze achter stonden, zonder compromis en van hoge kwaliteit hebben ze de afgelopen 10 jaar ruimschoots waargemaakt. Na het debuut ‘Lone’ en opvolger ‘View from the Bridge’ werd ‘Ten Songs’ door De Telegraaf uitgeroepen tot ‘Beste Nederlandse plaat van 2019’. Een jaar later omschreef Jan Vollaard het vierde album ‘Let it rain on me’ in de NRC als “Een onvoorstelbaar ondergewaardeerde parel met weergaloze bluesrock”, de track ‘The Lighthouse’ noemde hij “Het beste Dylan nummer dat Dylan nooit heeft geschreven”.  

Een eigen stijl

Met ‘No5’ wordt nog duidelijker dat de twee voormalige Alquin-voormannen gewoon een niet te stuiten drang hebben tot het creëren van nieuwe songs. Daarbij maakt het Ferdinand Bakker, die alle elf songs schreef en arrangeerde, en Michel van Dijk intussen helemaal niks meer uit of hun werk door de hedendaagse muziekwereld soms lijkt te worden ‘ondergewaardeerd’. Bakker: “We hebben natuurlijk allebei een heel rijke rugzak, maar we blijven samen constant zoeken naar muziek zonder ‘citaten’. Gaandeweg hebben we als Lone in de afgelopen tijd onze eigen stijl gevonden. We doen gewoon wat wij zelf lekker vinden, en willen horen.”  

Voordat ze de eindmix maakten van ‘No5’ organiseerden Bakker en Van Dijk enkele luistersessies, om te testen hoe hun nieuwe songs zouden overkomen op onbevangen muziekliefhebbers. Die reageerden enthousiast op het scala aan geraffineerde opening beats, op de altijd herkenbare zang van Van Dijk en op Bakkers talent om zijn vondsten op gitaar of toetsen uit te werken tot complexe, bijna filmische ‘landschappen’, terwijl de song als geheel toch helder blijft. “Ja, dat horen we natuurlijk graag maar...you haven't seen the best of us yet", aldus Bakker en Van Dijk.

‘No5’ van Lone komt op vrijdag 18 februari op cd/digital uit op Walk In The Park Records (distributie Concerto Records). Het album is vanaf half mei ook op vinyl beschikbaar.

Website| www.loneproject.nl

Bio:

Het Lone-project wordt aangedreven door twee gerenommeerde popmuzikanten:
multi-instrumentalist Ferdinand Bakker en zanger Michel van Dijk. Ze kennen elkaar
vanuit de groep Alquin, een van de grotere acts uit de Nederlandse pophistorie.
Toen Alquin (1971-1977 en 2003-2012) definitief stopte, bleven Bakker en Van Dijk
als 2-componentenlijm aan een nieuw concept plakken. Bakker had inmiddels z’n
eigen geluidsstudio waar de kiem werd gelegd voor wat nu al een decennium lang
Lone is. In die tien jaar maakte het duo vijf platen met in totaal 51 eigen nummers enslechts één cover, niet toevallig een song (Hollis Brown) van de door beiden bewonderde Bob Dylan. Waar veel popmuzikanten na verloop van tijd op oud, vertrouwd repertoire leunen, verkoos Lone van meet af aan een andere route en bouwde het vol overgave aan een oeuvre.

Wat opvalt, is dat de Lone-nummers een duidelijke Americana-signatuur vertonen. Die invloed wordt grotendeels verklaard uit de levensloop van het duo. Michel van Dijk woonde van 1956 tot 1962 in een voorstadje van Los Angeles. Hij inhaleerde er alle mogelijke culturele fenomenen: van taal, film/tv, rock & roll tot de California beach lifestyle vol surfers, beatniks en beboppers; eenmaal terug in
Nederland was hij vanaf z’n 15e (!) leadzanger in een eindeloze rij beat-, r&b-, en progbands. Van frontman en lokaal idool in Amsterdamse groepen als The Minds, The Mads en James Mean groeide hij uit tot landelijke bekendheid in Les Baroques, Ekseption en Alquin. Niet voor niets was Michel van Dijk een van de hoofdacts in de recente muziekrevue Pioniers van de Nederpop.

Ferdinand Bakker speelde voordat hij naar Delft vertrok en daar mede-oprichter van
Alquin werd, als Limburgse tiener in Py-Set. Met gitaar, piano en viool als hoofdinstrumenten verkende hij een breed spectrum aan genres: pop, rock, soul maar ook klassiek en jazz. Het uitpluizen van de beste nummers uit de Top-40 met nadruk op de Anglo-Amerikaanse hits kwam later goed van pas bij het componeren, produceren en arrangeren van zijn eigen muziek. Met zijn prominente bijdragen aan Alquin en later The Meteors, groepen met een origineel repertoire in respectievelijk het prog- en new wave-idioom, werd Bakker – net als Van Dijk – definitief een sleutelfiguur in de Nederlandse popmuziek.

Het Lone-proces verloopt doorgaans als volgt: Ferdinand heeft een ruw idee voor een song; hij of Michel komt met een tekst-opzet. Dan begint het pingpongen, ideeën en toevoegingen vliegen over en weer. Het is een eindeloos schaven zonder de ziel van de song te schenden. Ferdinand speelt nagenoeg álles; slechts in uiterste gevallen wordt een hulplijn naar een bevriende muzikant ingeschakeld. En als er bij het terugluisteren ook maar één element verkeerd valt bij het tweekoppig team, wordt er gecorrigeerd. Net zo lang tot ze alle twee tevreden zijn. Goed beschouwd is een partijtje pingpongen dan een matige metafoor voor wat zich in de studio tussen de Lone-leden afspeelt. Het is eerder een Grand Slam-finale van twee topspelers die elkaar al vijf sets tot grote hoogten hebben opgestuwd. Een replay lijkt nu al onvermijdelijk.
Jan-Maarten de Winter

Voor meer INFO: Monique Ophorst | Multimo Media | moniqueophorst@gmail.com