Tekst en foto’s: Harry Pater lees hier het hele verslag Zondag
De zondag werd geopend door
Phil Bee’s Freedom op de
main stage, die na zijn optreden samen met gitarist John F. Klaver de
Dutch Blues Award kreeg, respectievelijk als beste zanger en gitarist.
Tweede act was de plaatselijke favoriet: de 18-jarige getalenteerde
bluesrockgitarist-zanger
Tom Veltien, die in 2013 ook
al op dit festival mocht optreden. Met zijn vijfkoppige Friends plus
enkele gastmuzikanten verzorgde hij een uitstekend optreden voor een
vrijwel volle tent.
Julian Sas was al voor de minstens
zevende keer op het festival en zijn optreden met zijn driekoppige band
was als vanouds van dik hout zaagt men planken. Het zesde en laatste
Nederlandse optreden van zijn huidige Europese tournee bracht
Southside Johnny & The Asbury Jukes
naar Ribs & Blues. Het optreden begon met Don’t Waste Time en
Spinning en de setlist bevatte verder songs als The Fever, This Time
It’s For Real en It’s Been A Long Time. Johnny Lyon en zijn uitgebreide
band, uiteraard met blazers, hadden er zin in en het was echt genieten
om de band in actie te zien en te horen, met lekkere gitaar- en
saxsolo’s.
Het Duitse
Henrik Freischlader Trio heeft net een
nieuw album uit, Openness getiteld, waarvan de band van de sympathieke
zanger/gitarist een flink aantal songs speelde, naast uiteraard ouder
werk. Het trio bestaat verder uit Carl-Michael Grabinger op drums en
Alex Grube op basgitaar. Het publiek genoot duidelijk van het optreden
van deze band, wiens muziek in het verlengde ligt van acts als Stevie
Ray Vaughan, al denk ik bij de wat rustigere songs ook aan Peter Greens
Fleetwood Mac. Op de kleinere Delta Stage wist de jonge Engelse
zanger-gitarist
Laurence Jones het aanwezige publiek
snel voor zich winnen, met prima eigen songs en geweldig gitaarspel.
Deze jongeman heeft de afgelopen jaren al meerdere prijzen gewonnen,
zoals de European Blues Award 2015 voor beste gitarist. Op de main stage
werd de dag besloten door eerst
Sven Hammond en
De Dijk,
die de tent zoals gebruikelijk op z’n kop zette. Huub van der Lubbe en
zijn mannen eerden Douwe Bob plagerig door vijftien seconden stil te
zijn.
Maandag
Keurig in pak gestoken trapte de Deense
Thorbjorn Risager & The Black Tornado
de laatste dag af. Ondergetekende heeft deze band al eerder zien
optreden en zowel visueel als muzikaal waren deze shows vrijwel identiek
en in beide gevallen kon het optreden me niet boeien. Dat was heel
anders bij de Canadese
Sass Jordan, die met haar
uitstekende band een spetterend en rockend optreden gaf voor een
enthousiast publiek. Uiteraard kwamen haar hits Highroad Easy en Make
You A Believer voorbij, naast songs als Who Do You Think You Are en
Where There’s A Will.
Vorig jaar maakte zanger-gitarist
Ryan McGarvey uit
Albuquerque, New Mexico een verpletterende indruk op Ribs & Blues en
daarom werd hij teruggevraagd. Opnieuw maakte hij zijn inmiddels grote
reputatie waar. Verrassend genoeg deed Joe Bonamassa’s bassist Carmine
Rojas mee. Het optreden bestond uit prachtige, veelal stevige
bluesrockende songs en uitstekende gitaarsolo’s, waarop het publiek
enthousiast reageerde. Ribs & Blues werd afgesloten door
The Common Linnets
en al voor het optreden was duidelijk dat veel mensen vooral hiervoor
waren gekomen, want er was bijna geen doorkomen aan om naar voren te
komen. Ilse DeLange, JB Meyers, Jake Etheridge en Matthew Crosby werden
bijgestaan door Ilse’s band: Bart Vergoossen, Aram Kersbergen en Martijn
van Agt. Het bleek een uitstekende afsluiter van het festival, ook al
was dit het optreden met de minste bluesinvloeden van het hele weekend.
Er werden voornamelijk songs van de eerste twee langspeelplaten van de
band gespeeld, met natuurlijk Calm After The Storm als meest
toegejuichte!
.
