📃 Recensie: Mary Ann Casale – Where I Belong

Recensie: Mary Ann Casale – Where I Belong Geschreven door: Eric Campfens  i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens  Het heeft tien jaar geduurd en nu eindelijk is het derde album van Mary Ann Casale verschenen. Niet dat zij in die tussentijd stil heeft gezeten. Een groot deel hiervan trad zij op met Tas Cru, brachten die optredens haar door de VS en naar Europa, en werkte ze mee aan zijn platen. Daarnaast bleef zij haar eigen materiaal schrijven en is dit nu op haar nieuwe album “Where I Belong” verschenen. Deze keer waren de rollen omgekeerd en werkt Tas mee aan haar plaat. ‘Niet meer dan eerlijk’, zo vertrouwde hij me begin dit jaar toe toen ik hen ik Berlijn ontmoette.......►►►

Het heeft tien jaar geduurd en nu eindelijk is het derde album van Mary Ann Casale verschenen. Niet dat zij in die tussentijd stil heeft gezeten. Een groot deel hiervan trad zij op met Tas Cru, brachten die optredens haar door de VS en naar Europa, en werkte ze mee aan zijn platen. Daarnaast bleef zij haar eigen materiaal schrijven en is dit nu op haar nieuwe album “Where I Belong” verschenen. Deze keer waren de rollen omgekeerd en werkt Tas mee aan haar plaat. ‘Niet meer dan eerlijk’, zo vertrouwde hij me begin dit jaar toe toen ik hen ik Berlijn ontmoette.

Mary Ann Casale treedt al sinds haar middelbare schooltijd op en was voornamelijk te vinden in de lokale koffiehuizen, campussen en clubs. Haar stijl doet denken aan de folk en blues van mensen als John Fahey en Mississippi Fred McDowell, terwijl haar gitaarspel veel weg heeft van de fingerpickingstijl van Rev. Gary Davis. Na een pauze van zo’n dertig jaar besloot ze de muziek weer op te pakken, wat in 2014 resulteerde in haar eerst album “Running Out Of Time” met daarop dertien zelfgeschreven nummers. Twee jaar later werd deze opgevolgd door “Restless Heart”. 

En nu is dan “Where I Belong” verkrijgbaar. Van de tien nummers zijn zes eigen composities, drie nummers van Tas Cru en één door beiden geschreven. Assistentie krijgt Mary Ann van Tas Cru (div. gitaren, bas en zang), Ron Keck (drums, percussie), Scott Ebner (accordeon, orgel) en Edgar Pagan en Bob Purdy, die de taak als bassist delen. Voor wat betreft stijl is zij teruggekeerd naar de folk, blues en roots, die zij in het begin van haar carrière speelde. De titel van het album geeft dat ook al aan, the place where I belong. De foto op de hoes is een tweede hint. Deze is genomen in de green room van Caffe Lena in Saratoga Spring, NY onder de poster met Bob Dylan, Suze Rotolo en Lena Spencer. Het is de oudste folkclub in de VS waar o.m. Dylan en Pete Seeger op hebben getreden. Een plaats waar Mary Ann zich prima thuis voelt. Het nummer “Where I Belong”, waarmee wordt geopend, is een beschrijving van het verlangen naar thuis en als ze weer thuis is dan verlangt ze weer naar het doen van optredens. Andere nummers die indruk op mij maken zijn het emotioneel gezongen “I Would Know” en het door Tas Cru geschreven “Favorite Song”, diens markante gitaarspel springt er gewoon uit. 

Afsluitend kan ik zeggen dat “Where I Belong” een prachtig album is van Mary Ann Casale. Het zijn stuk voor stuk nummers, waarin ze de luisteraar iets weet te vertellen. Ieder nummer is het waard om goed te worden beluisterd. Een absolute aanrader, een van mijn favorieten van dit jaar. Website: www.maryanncasale.com |  (9/10)  (Subcat Music

Translate: ENG

It took ten years, and now Mary Ann Casale's third album has finally arrived. Not that she's been sitting idle in the meantime. She performed with Tas Cru for much of this time, performing throughout the US and Europe, and contributing to his albums. She also continued writing her own material, which is now featured on her new album, "Where I Belong." This time, the roles were reversed, and Tas is contributing to her album. "Nothing more than honest," he confided to me earlier this year when I met them in Berlin.

Mary Ann Casale has been performing since high school, primarily in local coffee houses, college campuses, and clubs. Her style is reminiscent of the folk and blues of artists like John Fahey and Mississippi Fred McDowell, while her guitar playing is reminiscent of the fingerpicking style of Rev. Gary Davis. After a hiatus of about thirty years, she decided to return to music, resulting in her debut album, "Running Out Of Time," in 2014, featuring thirteen original songs. Two years later, this was followed by "Restless Heart."

And now, "Where I Belong" is available. Of the ten tracks, six are original compositions, three by Tas Cru, and one co-written by both of them. Mary Ann is assisted by Tas Cru (various guitars, bass, and vocals), Ron Keck (drums, percussion), Scott Ebner (accordion, organ), and Edgar Pagan and Bob Purdy, who share bass duties. Stylistically, she has returned to the folk, blues, and roots music she played early in her career. The album's title already hints at this: "The Place Where I Belong." The cover photo offers another clue. It was taken in the green room of Caffe Lena in Saratoga Spring, NY, beneath the poster featuring Bob Dylan, Suze Rotolo, and Lena Spencer. It's the oldest folk club in the US, where Dylan and Pete Seeger, among others, have performed. A place where Mary Ann feels completely at home. The opening track, "Where I Belong," describes her longing for home, and once she's back home, she longs to perform again. Other songs that impressed me are the emotionally sung "I Would Know" and "Favorite Song," written by Tas Cru; his striking guitar playing simply stands out

In conclusion, "Where I Belong" is a beautiful album by Mary Ann Casale. Each song has something to say to the listener. Every song is worth listening to. Highly recommended, one of my favorites of the year.

📃 Recensie: Tas Cru – Live

[Back to TOP]