De in het Canadese Quebec geboren Tas Cru, die eigenlijk Rick Bates heet, woont nu alweer geruime tijd in New York State. In tegenstelling tot de rest van zijn familie had hij niet de ambitie om iets in de muziek te gaan doen. Met de blues kwam hij pas in aanraking nadat een oude dienstmaat uit de marine hem vroeg bij zijn band te komen. Daarnaast heeft hij kwaliteiten ontwikkeld als liedjesschrijver, die zowel gemeen en boos als liefdevol en humoristische teksten kan maken. En altijd zit er een diepere laag in zijn werk.
Op zijn nieuwe album – als ik het goed heb bijgehouden is het zijn twaalfde – hebben Tas en band een live-optreden met publiek gehouden in de Subcat Music Studio in Syracuse, New York. Naast zanger en gitarist Tas Cru bestaat de band uit Mary-Ann ‘Mia’ Casale (zang, gitaar), Tom Terry (bas, zang), Phil Diiorio (drums, zang) en Scott Ebner (piano, orgel). Op het album staan tien door Tas zelf geschreven nummers, waarvan één in samenwerking met Mary-Ann. De tien nummers zijn geplukt van eerder door hem opgenomen albums en vormen een kleine bloemlezing van zijn repertoire. Het album begint swingend met “Dat Maybe” en wordt gevolgd door het gospelachtige “Stand Up” en rustige “Brown Liquor Woman” met een belangrijke rol voor de piano van Ebner. Beide laatste nummers zijn van “Riffin’ The Blue” uit 2022. Mary-Ann krijgt de microfoon in “Have A Drink”, haar volle heldere stem verleent het nummer net een beetje extra warmte. Scott Ebner neemt vervolgens de vocale taken op zich in “Take Me Back To Tulsa”, dat rustig begint en gaandeweg op stoom komt. Vervolgens horen we een funky “Grizzle n’ Bone” en het vlot swingende “One Eyed Jack”. Na “You Keep The Money” en “Drunk Half The Time” sluit het album af met de swingende gospelblues “Heal My Soul”, dat Tas en Mary-Ann samen hebben geschreven en hier door beiden wordt gezongen.
Dat dit een live-album is mag duidelijk worden aan de reactie van het publiek. Bovendien zijn de uitvoeringen van de nummers wat rauwer dan de studioversies, de ruwe randjes zijn niet weggepolijst. Dit en het duidelijke plezier, dat de muzikanten tijdens de opname hadden, draagt absoluut bij aan de kwaliteit van dit album, Absoluut grote klasse en een aanrader voor liefhebbers van eerlijke, handgemaakte muziek.
Subcat Records | Website: www.tascru.com
Translate: ENG
Tas Cru, born in Quebec, Canada, real name Rick Bates, has been living in New York State for quite some time now. Unlike the rest of his family, he had no ambition to do anything in music. He only came into contact with the blues after an old Navy buddy asked him to join his band. In the meantime he has developed qualities as a songwriter, who can write mean and angry as well as loving and humorous lyrics. And there is always a deeper layer to his work.
On his new album – if I'm keeping track correctly it's his twelfth – Tas and band performed for a live audience at the Subcat Music Studio in Syracuse, New York. In addition to singer and guitarist Tas Cru, the band consists of Mary-Ann 'Mia' Casale (vocals, guitar), Tom Terry (bass, vocals), Phil Diiorio (drums, vocals) and Scott Ebner (piano, organ). The album contains ten songs written by Tas himself, one of which was in collaboration with Mary-Ann. The ten songs have been taken from previously recorded albums and form a small anthology of his repertoire. The album starts swinging with “Dat Maybe” and is followed by the gospel-like “Stand Up” and quiet “Brown Liquor Woman” with an important role for Ebner's piano. Both last songs are from “Riffin' The Blue” from 2022. Mary-Ann gets the microphone in “Have A Drink”, her full, clear voice gives the song just a little extra warmth. Scott Ebner takes on vocal duties next on “Take Me Back To Tulsa,” which starts off quietly and gradually picks up steam. Then we hear a funky “Grizzle n' Bone” and the smoothly swinging “One Eyed Jack”. After “You Keep The Money” and “Drunk Half The Time”, the album closes with the swinging gospel blues “Heal My Soul”, which Tas and Mary-Ann wrote together and is sung here by both.
It is clear from the audience's reaction that this is a live album. Moreover, the performances of the songs are a bit rawer than the studio versions, the rough edges have not been polished away. This and the clear fun that the musicians had during the recording definitely contributes to the quality of this album. Absolutely great class and highly recommended for lovers of honest, handmade music.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten