Het begint allemaal in 1996 wanneer de eerder genoemde gitaristen besluiten de krachten te bundelen en een eerste tour door de US maken. Het concept is eigenlijk best eenvoudig. De gitaristen beginnen ieder voor zich met een eigen set met hun eigen band om vervolgens als kers op de taart gezamenlijk terug te keren voor een grote G3 jam. Zo speelt Joe Satriani in 1996 een set met onder andere Flying In A Blue Dream van zijn gelijknamige album uit 1989. Johnson doet dit met onder andere Zap en Manhattan. Steve Vai kiest voor For The Love Of God van zijn bestseller ‘Passion And Warfare’. Zoals al gezegd, mocht je bij deze sets nog niet genoeg hebben van deze virtuozen, dan is er altijd nog het toetje. Vaste prik dat ze hier covers spelen van de groten der aarden. De albumregistratie, op cd in 1997 en dvd in 2005, staat de volledige toegift die bestaat uit Going Down, My Guitar Wants To Kill Your Mama en Red House.
Wellicht nog het vermelden waard is dat Kenny Wayne Shepherd ook van de partij was tijdens een deel van deze tour, helaas is dat niet op een van beide schijfjes opgenomen.
In 1997 vindt de tweede tour plaats die ook voor het eerst naar Europa én Nederland komt. Eric Johnson heeft plaatsgemaakt voor een volwaardige set van Kenny Wayne Shephard en ook Robert Fripp is van de partij. De toegift uit 1996 wordt herhaald en uitgebreid met You Really Got Me van The Kinks.
De volgende G3 tour in 1998 is de eerste zonder Steve Vai. Hij wordt in deze tour vervanger door niemand minder dan Michael Schenker (UFO) en Uli Jon Roth (Scorpions). Een Duits georiënteerde line up dus die in mei ook Rotterdam aan zal doen. Helaas ook hier geen registratie, maar wel mooie jams tijdens wederom Going Down, The Thrill is Gone en Voodoo Child. Tijdens het concert in London mag Brian May ook even laten zien wat hij kan tussen al dit snarengeweld.
Het zou vervolgens tot 2003 duren voor er weer eens een mooie registratie op cd/dvd wordt uitgebracht. In de tussentijd wordt er overigens wel getoerd hoor. Eerst in 2000 met een Aziatische reünie van de originele line up. Gevolgd door een korte US tour met John Petrucci in 2001-2002. Hij heeft zelfs speciaal voor deze tour nieuw materieel geschreven.
Zoals gezegd in 2003 volgt er dan weer eens een mooie registratie op cd/dvd. Dit jaar is naast Joe en Steve de Scandinavische gitarist Yngwie Malmsteen van de partij. Een ware entertainer zoals op de dvd goed is vastgelegd. Met zijn bombastische en soms klassiek georiënteerde gitaargeweld een interessante afwisseling tegenover Joe en Steve. Een aanrader is ook de afsluitende jam met om te beginnen een stomende Rockin’ In The Free World, een prachtig Little Wing en het legendarische Voodoo Child.
Het concept blijft ontzettend populair en in 2004 wordt er door Joe en Steve getoerd door Europa en Zuid-Amerika. Robert Fripp vult het geheel aan tot een trio. Uiteraard mag een nummer van King Crimson dan niet ontbreken in de jam. De heren kiezen voor Red.
Voor 2005 staat er een kleine tour gepland in Japan. Het concert van 8 mei in Tokyo wordt voor het nageslacht vastgelegd. Dit keer weer met John Petrucci die al eens eerder mocht aanschuiven. Hij neemt hiervoor Mike Portnoy weer mee op drums. Interessant gegeven is dat Dave LaRue (Steve Morse Band, Dixie Dregs) het trio aanvult op bas. Bij Steve Vai doet Billy Sheehan mee op bas. Hij zal later met o.a. Mike Portnoy The Winery Dogs en Sons of Apollo vormen. Tja wat valt er verder te zeggen, de cd registratie mag er zijn. Naast van elke gitarist 2 à 3 nummers solo een prachtige jam met Hendrix, ZZ Top en Deep Purple. Ja als je in Tokyo speelt is dat gegarandeerd succes natuurlijk.
We maken een klein sprongetje naar 2012 als de G3 tour Nederland weer eens aan doet, dit keer in de AFAS, toen nog Heineken Music Hall. Een van mijn persoonlijke favorieten staat op de rol zijnde Steve Morse dus daar moet ik bij zijn. Een geweldige ervaring natuurlijk. De jam wordt gevormd door You Really Got Me, White Room en maar weer eens Rockin’ In The Free World. Hier had ik graag een cd of dvd van gehad, maar helaas het kan niet altijd feest zijn moeten ze gedacht hebben.
Hierna wordt het wat rustiger rondom de G3. Ja in 2016 wordt er kort getoerd in Italië en Duitsland door Joe, Steve en The Aristocats. In 2018 staan er wel twee grote tours gepland. De eerste brengt Joe met Petrucci en Phil Collen (Def Leppard) langs een kleine 40 verschillende steden in Amerika. Om vervolgens nog een 50 delen tellende tour door Europa, Canada en Down Under te doen. Hier wederom geen Steve Vai. Joe wordt hier vergezeld door wederom John Petrucci en Uli Jon Roth.
En dan is het 2024…..
In januari en februari besluiten Joe, Steve en Eric Johnson een kleine tour van 13 concerten te doen in Amerika. De shows zijn grotendeels uitverkocht, tja wat wil je ook met zo’n line-up. Wat deze release nou zo mooi maakt in vergelijking met de andere releases is dat de volledige setlists uitgebracht worden. De eerdere versies bevatte eigenlijk allen een soort van samenvatting, 3-4 nummers per gitarist en de volledige jam.
Zo niet deze keer. De show is in het Orpheum Theatre in Los Angeles opgenomen. Het album begint met de setlist van Steve Vai. Vai besluit vooral werk van zijn album ‘Inviolate’ uit 2022 te spelen, maar uiteraard mag For The Love Of God van zijn bekendste werk ‘Passion and Warfare’ (1990) niet ontbreken. Steve Vai mag met deze set de helft van eerste schijfje vol spelen en laat horen waarom hij toch zo’n goede gitarist is.
De set van Johnson bevat vooral wat ouder werk uit de jaren 90 aangevuld met enkele covers. Zo opent hij zijn set met Land of 1000 Dances. Het origineel stampt al weer uit 1962, geschreven door Chris Kenner maar echt bekend gemaakt in de versie van Wilson Picket (1965).
Joe Satriani sluit de avond vervolgens af met een gevarieerde set die teruggaat naar zijn klassieker ‘Surfin With The Alien’ (1987). Wat bekendere nummers uit de jaren 90, maar natuurlijk ook recenter werk van onder andere ‘Shapeshifting’ (2022) en ‘The Elephants of Mars’ (2022).
En zoals altijd is het daarna natuurlijk tijd voor een lange jam waarbij de heren alle drie op het podium verschijnen aangevuld met Joe’s begeleidingsband. De keuze voor CrossRoads en Spanish Castle Magic zijn ergens natuurlijk voor de hand liggend. Hendrix lijkt wel een vaste keuze want eerder edities bevatten reeds Red House, Little Wing, Voodoo Child en Foxy Lady. Die laatste werd overigens op deze avond als tweede toegift gespeeld maar paste denk net als Going Down niet meer op de schijfjes. Wel verrassend vind ik de keuze voor Born To Be Wild. Natuurlijk ook een echte hardrock klassieker, maar Steppenwolf wordt meestal niet genoemd in de gitaarlijstjes war Clapton of Hendrix wel in genoemd worden.
Wellicht nog leuk om te vermelden voor de liefhebbers is er ook een box bestaande uit de hele set op cd en vinyl. De vinyl set bestaat uit vier losse lp’s voor elke set een ieder in een andere kleur. Moet je wel even in de buidel tasten maar dan heb je wat moois voor op de draaitafel als je van kleurtjes houdt. Tja wat valt er nog meer te zeggen, alles bij elkaar krijg je met bijna 2,5 uur live muziek absoluut waar voor je geld.
Tracks:
01. Gravitas (Vai)
02. Avalancha (Vai)
03. Little Pretty Intro (Vai)
04. Little Pretty (Vai)
05. Tender Surrender (Vai)
06. Zeus in Chains (Vai)
07. Teeth of the Hydra (Vai)
08. For the Love of God (Vai)
09. Land of 1000 Dances (Johnson)
10. Righteous (Johnson)
11. Trail of Tears (Johnson)
12. On-Ramp Improv (Johnson)
13. Freeway Jam (Johnson)
14. Desert Rose (Johnson)
15. Venus Reprise (Johnson)
16. Raspberry Jam Delta-V (Satriani)
17. Surfing with the Alien (Satriani)
18. Satch Boogie (Satriani)
19. Sahara (Satriani)
20. Nineteen Eighty (Satriani)
21. Big Bad Moon (Satriani)
22. Always with Me, Always with You (Satriani)
23. Sumer Song (Satriani)
24. Introductions
25. Crossroads (Encore Jam)
26. Spanish Castle Magic (Encore Jam)
27. Born to Be Wild (Encore Jam)
Website:
http://www.satriani.com/
https://www.ericjohnson.com/
https://www.vai.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten