Format: 2CD - DVD - Digital / Label: Curtis Loew Records
Release: 2019
Website: Lynyrd Skynyrd
Tekst: Mark Harmsma / In samenwerking met Bluestown Music
Laten we met de deur in huis vallen: ben je Southern rock en/of Lynyrd Skynyrd fan en niet
zo principieel als ik (zie hieronder)? Dan kun je DVD gerust in huis halen. De nummers zijn
puntig en scherp gespeeld, er zitten een paar leuke onverwachte oude klassiekers tussen en de
mix is vet. Heb je net als ik al veel live materiaal van Skynyrd? Ga dan mee in mijn
overwegingen hieronder.
Er zijn deze eeuw zoveel live albums uitgekomen van Lynyrd Skynyrd, dat ik gestopt ben ze
te kopen. Ik tel er een stuk of zeven, en dan kijken we nog maar even niet naar de DVD’s.
Met daar tegenover slechts een handvol nieuwe studio albums lijkt dat vooral op het
maximale persen uit eerdere successen. Dat ik ze niet meer koop heeft twee redenen: ten
eerste moeten kennelijk alle ‘voorspelbare’ hits op iedere plaat staan (dus dat is 80% van de
nummers), en ten tweede worden gitaarsolo’s niet geïmproviseerd maar zijn van te voren noot
voor noot bepaald. In Freebird snap ik dat best, maar waarom niet gewoon lekker los gaan in
Call Me The Breeze of Gimme Three Steps? En waarom dan zoveel live-albums?
Toch moet ik dat wel of niet improviseren iets nuanceren. Ik heb de DVD One More For The
Fans gekocht, en dan valt er voor de Skynyrd solo’s (die noot voor noot worden gespeeld)
toch wel iets te zeggen. Ze zijn superscherp en spot-on, onderdeel van het totaal-arrangement
dus.
Rickey speelt de Freebird-solo van Allen Collins integraal sinds hij weer bij de band is. Hij
staat schijnbaar ietwat verveeld om zich heen te kijken tot aan de solo, maar dan blijkt dat hij
adrenaline staat te pompen voor de prestatie die nog komen moest. De oorspronkelijke live-
solo is zelfs nog verder uitgebouwd (hier en daar weer met dubbele leads) zodat Rickey
minutenlang geen noot mag missen, en dat op z’n ouwe dag. Respect!
Dan is er deze dubbel-cd van de Farewell tour, vijftig jaar Lynyrd Skynyrd. Nouja, Lynyrd
Skynyrd… Laten we wel zijn, Rickey is weliswaar groepslid van het eerste uur voordat succes
werd geboekt, maar is begonnen als drummer en is nu gitarist (wil je echt weten wat
snoeiharde, energieke blues en rock&roll is? Koop dan het live album Highway Song van
zijn band Blackfoot, waar hij mijns inziens veel beter tot z’n recht kwam). Zijn comeback naar
Skynyrd heb ik altijd deels gerelateerd aan het gerucht dat de bandnaam van weduwe Van
Zant gebruikt mocht worden zolang er 3 originele leden in de band speelden.
Nu is alleen Gary Rossington nog oorspronkelijk lid en zijn er niet eens 3 originele leden
meer die op het podium kunnen staan (in elk geval niet als we de bezetting uit de grote tijden
in gedachten nemen: Allen Collins, Gary Rossington, Ed King of Steve Gaines, Leon
Wilkeson, Billy Powell, Ronnie van Zant en Artimus Pyle). Alleen Rossington, King en Pyle
leven nog.
En voordat ik het vergeet, nu we het over de grote tijden hebben: Als je een begin wilt maken
met Lynyrd Skynyrd dan is hét must-have album natuurlijk de legendarische One More From
The Road uit 1976, de dubbel live opgenomen in The Atlanta Fox met Ronnie van Zant die
‘barefooted’ de troepen naar hogere sferen of podia leidde. Klinkt wat gedateerd? Heerlijk!!
Enfin, de dubbel-cd van de Farewell tour is dus een aardig laatste wapenfeit van deze Lynyrd
Skynyrd, met leden van het eerste uur Gary Rossington, Rickey Medlocke en broertje Johnny
van de legende Ronnie van Zant. Opgenomen in ‘home Town’ Jacksonville, FL en dat zullen
we weten ook. Johnny was al nooit vies van patriotisme, en roept regelmatig ‘how great
America is’ (hij heeft waarschijnlijk niet door welke mede-blanke er in het Witte Huis zit
momenteel) en vervolgens schreeuwt hij dan iets onverstaanbaars waarin je alleen
“Jacksonville!!!” kunt ontwaarden waarop het hele publiek dan uitzinnig reageert. Maar goed,
live is live en Skynyrd is … eh… Skynyrd vijftig jaar later. Al met al hebben ze wel een
afscheidsfeestje verdiend.
Zoals gezegd, de mix is vet en de nummers zijn puntig en scherp gespeeld. Er zitten een paar
leuke onverwachte oude klassiekers tussen, zoals Travelin Man, The Ballad Of Curtis Low,
Tuesday’s Gone en Don't Ask Me No Questions en dat is voor de gelegenheid meer dan 20%
niet-uitgekauwd.
Tot slot, het schrijven van recensies heeft het ‘voordeel’ dat je de files al toegestuurd krijgt.
En daar houd ik het bij v.w.b. dit album, tenzij ik ‘m misschien een keer uit een tweedehands
bak vis. Voor weinig. Maar tot die tijd draai ik One More From The Road' als ik zin heb om
Skynyrd op te zetten.
Tracklist:
Disc 1:
Workin For MCA - Skynyrd Nation - What's Your Name - That Smell - Travelin Man - I Know A Little
Needle And The Spoon - Saturday Night Special - Red White Blue - The Ballad Of Curtis Loew - Tuesdays Gone
Disc 2:
Dont Ask Me No Questions - Simple Man - Gimme Three Steps - Call Me The Breeze - Sweet Home Alabama - Free Bird
Spotify: https://open.spotify.com/album/5yRDcd3RCAD4IdSzXbt38p
Geen opmerkingen:
Een reactie posten