In 2014 landde Mojo Man ineens en wist binnen korte tijd de harten van de blues- en rockfans te veroveren. Succesvolle optredens in clubs en op festivals, een goed ontvangen debuut-cd en twee jaar later ging, net zo plotseling als zij gekomen waren, het licht uit. Jammer, maar ‘that’s life’. En nu, zeven jaar later, duikt de band weer op en ligt een nieuwe cd in de winkels. De harde kern wordt nog steeds gevormd door tenorsaxofonist Reinier Zervaas en zanger/gitarist Marcel Duprix. Naast hen bestaat de band uit leadgitarist Bas van der Wal, Dennis Hemstra (bas) en Mark Eshuis (drums), Emiel van der Heide (tenorsax), Robin Bogert (trompet), Marco Muusz (trombone/trompet), Henk Brüggeman (baritonsax) en Robin van der Laarse (tenorsax).
Op het nieuwe album “Love & Revolution” staan twaalf door Marcel Duprix geschreven nummers. Het is een afrekening met het moeilijke verleden, dat Duprix heeft. Dus wat teksten betreft is het zeker geen vrolijk album geworden. “Some People”, “R.I.P.”, “The Losing Blues” en het akoestische “Before We Forget” zijn daar voorbeelden van. Op laatstgenoemde nummer verleent Pieter van der Pluijm bijstand met zijn mondharmonica. Muzikaal moeten we de band ergens plaatsen in het mooie gebied tussen rock, blues en vooral soul. De batterij aan blazers is daar uiteraard mede debet aan, en zeker ook de stem van Duprix geeft de nummers dat lekkere soulvolle randje mee. Voormalig gitarist van de band, Theo van Niel Jr., speelt slidegitaar in het mooie “Seventeen”. Twee andere nummers die een bijzondere vermelding verdienen zijn “Happiness” en de soulballad “Jealousy”.
Over het eerste album “Mojo Man” uit 2015 was ik al zeer tevreden, de opvolger “Love & Revolution” is naar mijn idee nog een stuk beter. Muzikaal zit het allemaal prima in elkaar, de teksten zijn betekenisvol, wat wil men nog meer? Prima werk, heren, ga zo door, zou ik zeggen.
Website: www.mojoman.nl | (8/10) (Continental Europe)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten