Arnhems tot in de poriën: de oude rotten van SugaRiff rocken er met veel lol op los
|
|||||
Onlangs verscheen hun nieuwste single, met videoclip, Don't Put Your Finger At Me. De funky rockband SugaRiff is aan alle kanten een echt Arnhems product. De band bestaat uit Arnhemse muzikanten, het album Is that tear really mine? is opgenomen, gemixt en gemasterd in Arnhemse studio’s en hoesontwerp en fotografie zijn door Arnhemmers gedaan. De ideeën voor de nummers ontstonden in coronatijd.
,,Toen had ik geen reet te doen’’, zegt drummer Jusso Whistler (57). ,,Dus ben ik ook met keyboards aan de slag gegaan en zo kwamen er wat ideeën. Mijn broer Cyril (gitaar, 55) deed dat ook. We zijn die ideeën met elkaar en de anderen gaan delen.”
Geluiddichte studio thuis
Zanger-gitarist Lain Barbier (70) heeft thuis een studio en nam daar flarden van nummers op. ,,Het is geluiddicht, dus ik kan gewoon mijn gang gaan. Soms stond ik midden in de nacht op en zat ik hier aan stukken te werken.” Ook bassist Mauricio Guerra Lopez (54) liet zich niet onbetuigd bij het aandragen van materiaal.
Er ging wel wat tijd overheen voor Is that tear really mine? af was. Het album is sinds oktober via Spotify te streamen en sindsdien verschenen de op YouTube te vinden video’s van Lost Man en Don’t Point Your Finger At Me. Vrijdag 22 december volgt de derde single met clip: Bad Boys. Het album komt in de loop van volgend jaar op vinyl uit.
Waarom duurde het enige tijd voor het album uitkwam? Barbier: ,,Gaandeweg hadden we het idee dat het beter kon. En nog beter.” Jusso Whistler: ,,Als wij iets neerzetten, is het goed. Wij leggen de lat altijd heel hoog, maar we verliezen daarbij de lol zeker niet uit het oog.”
In Arnhem blijven hangen
Lain Barbier streek als geboren Hagenees tijdens zijn diensttijd in de jaren 70 in Arnhem neer en bleef hangen. Hij maakte onder meer deel uit van de rockbands Trade Mark, Splinterfunk, Turbo, Diesel, Vitesse en No Exqze voor hij naar Italië emigreerde, daar tien jaar verbleef en weer terugkwam naar Arnhem. ,,De laatste tien jaar heb ik alleen nog maar dingen gedaan die ik leuk vind”, zegt hij. En daar past SugaRiff naadloos in.
,,Wij waren vroeger allemaal fan van Lain”, zegt Jusso Whistler namens de andere bandleden. Jusso verdiende zijn sporen eerder onder meer met zijn broer Cyril en bassist Barend Courbois in de instrumentale hardrockband Whistler Courbois Whistler. Bassist Mauricio Guerra Lopez was onder anderen veel met zangeres Dilana Smith op tour. Maar vooral speelden de mannen veel samen voor ze SugaRiff vormden.
Het rockt vreselijk, maar Lain heeft een ontzettend soulvolle stem
Jusso Whistler, SugaRiff Barbier: ,,We gingen naar Zwitserland om op alternatieve après-skifeesten te spelen. Tien dagen lang twee keer per dag optreden. Daar word je echt beter van. En dit zijn zulke lekkere muzikanten om mee te spelen.”Met SugaRiff willen ze nu ook zo snel mogelijk veel live spelen. Jusso Whistler: ,,Dat is best lastig tegenwoordig. Je kunt nog zo goed zijn, het is vooral het feest der herkenning dat wordt geboekt, de tributebands. Onze nummers zijn wie wij zijn. Het rockt vreselijk, maar Lain heeft een ontzettend soulvolle stem.” ,,Ik heb altijd van keiharde muziek gehouden, al vond ik die drummers nooit zo leuk. Ik hield meer van de funky drummers. Mijn broer is op gitaar helemaal een geval apart en Mauricio komt oorspronkelijk uit Chili, waardoor hij op natuurlijke wijze dingen met een latin-feel kan spelen.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten