📃 Recensie: The BluesBones – Unchained

The BluesBones – Unchained Geschreven door: Eric Campfens i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens    De uit België komende Bluesbones bestaan sinds 2011 en hebben net hun zevende album, getiteld “Unchained” uitgebracht. Deze uit vijf leden bestaande formatie heet een bluesrockband te zijn, hoewel dat m.i. toch een te beperkte benaming is.

Hun bereik gaat toch wel een flink stuk over de begrenzingen van deze stijl heen. In 2017 werden zij tweede bij de European Blues Challenge, en dan heb je toch echt wel wat in huis. De band bestaat uit Nico de Cock (zang), Stef Paglia (gitaar), Edwin Risbourg (toetsen, saxofoon), Geert Boeckx (bas) en Jens Roelandt (drums). Zij deelden het podium of verzorgden het voorprogramma van Jimmy Vaughan, King King, Tommy Castro, Danny Bryant om er maar een paar te noemen.

Op hun recente plaat “Unchained” staan negen nummers, waarvan er één, het aan Koen Mertens “I Cry” opgedragen, in twee versies is opgenomen. Alles nummers zijn door de band zelf geschreven. De opnamen vonden plaats in de Dunk! Studio’s in Zottegem. Het album begint met het stuwende en rauwe “Chain Gang”. Meteen valt de hechtheid van The BluesBones op. Op het strakke, doch swingende fundament van bas en drums, kunnen de drie anderen het nummer prima opbouwen. Het ongepolijste ervan komt mede door het volle, ietwat rauwe stemgeluid van De Cock. Hierna leiden de vijf heren de luisteraar door een variatie van soulvolle, deels funky, deel boogie en vooral rockende nummers. Prachtig zijn onder meer de felle boogie “Talking To The Lord”, het swingende “Moving On” en het lome, deels gesproken “The Tale Of Big Tim Brady”. En het mooie “I Cry”, dat in twee versies is uitgevoerd, namelijk een keer soulachtig en als afsluiter nog eens in een symfonische versie. “Unchained” is een ijzersterk album, waarmee The BluesBones eens te meer bewijzen tot de Europese top te horen. Aanrader.  

Website: www.thebluesbones.com | (8,5/10)  (Naked Records)