'Ain't Giving Up' bevat dezelfde geest als 'Texas Sugar', maar het nieuwe album is absoluut zijn eigen monster. Het album werd met een trio opgenomen, met 'Texas Sugar'-drummer Brannen Temple, maar het bevat ook een drumcomputer met enkele rauwe, loops waar Duarte over speelt, "Dit album verkent een breder spectrum van muzikaliteit", vertelt Duarte. “Ik hou van Muddy Water en Howlin’ Wolf, maar heb ook het gevoel dat het bij mij hoort om wat onverwachte invloeden te introduceren. Voor dit album was ik niet bang om verder te gaan dan de keiharde blues. Ik zie dit als een uitbreiding van het format waar ik van hou.
"Ik plantte mijn vlag met 'Strat Magik' en op dit album duw ik de muziek vooruit", vervolgt Duarte. "Ik heb veel verschillende facetten van mijn spel verkend, maar dit album zegt: 'Ik ben hier en ik geef de blues en mijn carrière niet op.'
Duarte staat bekend om zijn fysieke en atletische speelstijl - hij speelt vaak zo hard dat zijn vingers bloeden. Vanwege deze vurige toewijding hebben veel fans en critici speels naar zijn muziek verwezen als 'punkblues' of 'rockin' blues'. "Mijn stijl is superagressief en fysiek", bevestigt Duarte. "Tegenwoordig ben ik wat ouder, maar ik leg nog steeds evenveel hart in mijn spel als ooit - ik hou nog steeds van spelen."
De gitarist, zanger en songwriter kwam naar voren als een kracht om rekening mee te houden in de roots en bluesscene van Austin, Texas in de jaren negentig. Hij kreeg bekendheid na het overlijden van Stevie Ray Vaughan en stond bekend om zijn gespierde speelstijl; zijn met jazz en rock-'n-roll doordrenkte bluessolo's; en zijn beheersing van de Texaanse bluestraditie. Sinds die vroege dagen heeft Duarte zijn eigen plek veroverd door een reeks bejubelde albums en een tourschema van meer dan 150 data per jaar.
Duarte herenigd met Herring, die zijn bestverkochte plaat produceerde, ontdekte meteen dat er niet veel was veranderd aan de twee mannen. "Er zijn meer grijze haren en rimpels in ons gezicht", zegt Duarte grinnikend. “Maar we hebben dezelfde muzikale connectie als jaren geleden.. De benadering van Dennis is om rauwe emotie vast te leggen, en daarom neemt hij letterlijk alles op, zelfs fragmenten tussen de nummers door.” Duarte vervolgt: “Ik nam mijn gitaar mee toen we de zang opnamen, en hij zei dat ik die niet nodig had – de gitaarpartijen waren allemaal klaar. Hij gebruikte de solo's die ik on the fly speelde tijdens de basissessies. Ze waren leuk en off-the-cuff, en de toon en grooves waren geweldig.
”Ain't Giving Up is intiem en gruizig, maar pronkt ook met ongerepte toewijding, alsof wij als luisteraar in de studio zitten met Duarte en zijn maatjes. Het is een reset voor Duarte die zijn veerkracht en zijn onverminderde liefde voor de blues en Amerikaanse roots toont. "Ik ben zo dankbaar dat ik bij Provogue ben getekend en weer met Dennis mag werken - het is een droom die uitkomt", zegt Duarte enthousiast. "Ik heb het geluk gehad om bijna 30 jaar muziek te spelen en mijn ding te doen, en ik kon me geen beter leven wensen." For further information please contact Dennis Wechgelaar | dennis@mascotlablegroup.com 
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten