THE COMMONHEART - FOR WORK OR LOVE
The Commonheart
Title For Work Or Love
Label: Jullian Records
Generic musical style Rock / Hard Rock / GlamDetailed musical style Roots Rock
'For Work or Love', verschijnt op 16 september 2022.
Ze brengen een eerbetoon aan de zielen goden zonder respect voor hun opgegraven overblijfselen.
Live en in de studio biedt het in Pittsburgh gevestigde collectief feelgood-positiviteit, Golden Rule-berichten en doorweekte uitvoeringen die behendig door blues, vintage soul en rock heen gaan.
|
Band The CommonheartBand The CommonheartTitle For Work Or Love
|
De band is verbonden door familiale banden en een verlangen om spirituele verheffing te bevorderen. Onder zijn gelederen zijn vrouwelijke achtergrondzangers, drums, bas, gitaar, een blazerssectie en keyboards.
Vooraan staat Clinton, een bliksemschicht charismatische frontman met dynamisch expressieve pijpen die moeiteloos bluesy pleidooien en honingzoete ballades doorkruisen. "Hustler" is een hymne voor doorzettingsvermogen. Verteld door de ogen van de mentaliteit van een straat hufter; dit nummer biedt hun interpretatie van wat er nodig is om de kost te verdienen in deze wereld door de moeilijkste tijden.
Het verhaal loopt parallel voor iedereen die zijn weg door het leven vindt met grit, onverschrokkenheid en drijfveer. Het nieuwe album, geproduceerd door Steve Berlin, saxofonist, toetsenist en platenproducer, vooral bekend als lid van de rockgroep Los Lobos, getiteld 'For Work or Love', verschijnt op 16 september 2022.
Tracks
- 1:How do i do this
- 2:Trying to get over
- 3:All i ever wanted
- 4:Hustler
- 5:Lonely king
- 6:Half at home in love
- 7:Never say goodbye
- 8:Far enough
- 9:Josephine
- 10:Pick up my head
B I O
Bij het werken in grote groepen helpt een duidelijk omschreven missie iedereen op één lijn te brengen. Volgens Clinton Clegg is de missie voor het soulvolle Pittsburgh-octet The Commonheart tweeledig en toch eenvoudig: "Om te entertainen en te bieden wat een luisteraar op een bepaald moment nodig heeft. Daarvoor heb ik altijd op muziek vertrouwd.”
Muziek heeft de zanger en songwriter goed gediend. Zijn moeders baan als kerkorgel, cellolessen in de derde klas en een vroege fascinatie voor B.B. King voedde zijn geest als jongen in Monongahela, PA. Het spelen van schooldansjes in garagebands hielp hem door de universiteit heen, toen zijn cd-speler heen en weer schuifelde tussen Dr. Dre, Green Day en Al Green.
"Muziek is een positieve kracht die mensen samenbrengt", zegt Clegg. "Het kan je een vriend geven en iets waard om voor te leven." Het is eenvoudigweg de basis van zijn leven. Sinds de oprichting van Commonheart in 2014 heeft het hem elk jaar meer kracht gegeven.
Dus wat doe je als de muziek stopt? Dat is het verhaal van For Work or Love.
De band begon 2020 met veel belofte. Ze hadden hun debuut uit 2016, Grown, verbeterd met de opvolger Pressure uit 2019. Het publiek voor hun energieke liveshows bleef groeien. "We werkten hard en op een mooi traject", herinnert Clegg zich. Toen de Covid-19-pandemie de zaken tot stilstand bracht, merkte hij dat hij afgesneden was van menselijke interactie, dagelijkse routines … en zijn muze.
Hoewel hij eerder aan nieuwe nummers had gewerkt, bleef Cleggs gitaar de eerste paar maanden van de volksgezondheidscrisis stil. Hij miste de bandtraining en het live publiek, maar met acht leden waren de opties van de Commonheart om veilig samen te spelen bijna onbestaande. "Ik was zo jaloers op trio's die gewoon bij elkaar konden komen, anderhalve meter uit elkaar konden staan en spelen", geeft hij toe.
Maar toen Clegg eenmaal inzag dat zijn ongemak en woede over de uitdagingen van de pandemie geworteld waren in zijn liefde voor de mensen in zijn leven, keerde zijn geest terug. “Die frustratie was een drijfveer en ik probeerde die positief in te zetten. Dat was moeilijk. Het enige dat me kracht gaf door al die rotzooi, was dat ik wist dat we de band en de mensen om ons heen hadden, en dat als de dingen terug zouden komen, we sterker zouden zijn.
Gelukkig had albumproducer Steve Berlin (Los Lobos) Clegg al de creatieve leiding gegeven voor zijn nieuwe nummers. "Hij had naar enkele demo's geluisterd, werken in uitvoering en zei dat hij zich op het verhaal moest concentreren." Clegg had geweldige titels, hooks en personages, maar dit ging dieper. Berlin spoorde hem aan om ook na te denken over het midden en het einde van elk van zijn verhalen.
"Dat advies heb ik ter harte genomen", zegt de zangeres. “Mijn songwriting ging altijd over het live-moment, maar een nummer moet de cirkel rond zijn voor de luisteraar. Sinds ik me ben gaan focussen op verhalen, heb ik gemerkt dat mijn liedjes een stuk persoonlijker zijn geworden - en beter beluisterbaar.”
De laaghangende, gitaargedreven "Hustler" is een van de beste voorbeelden van Berlin's advies in actie, met een conflictueuze verteller die doet wat hij voelt dat hij moet om voor zijn gezin te zorgen. Het is niet autobiografisch, maar volgens Clegg ging het wel vanzelf. “Ik ben opgegroeid met het kijken naar oude gangsterfilms en verafgoodde slechte mannen, de Tony Sopranos van de wereld. Dat heeft me altijd gefascineerd.” ”
Elders is de uitbundigheid van de liveshows van de band en hun affiniteit voor klassieke R&B en soul direct hoorbaar in nieuwe selecties zoals 'Trying to Get Over', 'All I Ever Wanted' en 'Half At Home In Love'. kan eerlijk worden aangezien voor een diepe snede van Stax of Hi Records. Maar deze beknopte liedjes laten ook gecompliceerde relaties en verschillende gezichtspunten zien: "Josephine" verbeeldt de geneugten en uitdagingen van het vaderschap, terwijl de barkrukroman "Never Say Goodbye" op subtiele wijze buitenechtelijke verlangens in evenwicht brengt met de zwaarbevochten wijsheid van volwassenheid.
De verlossende kracht van muziek resoneert duidelijk op albumopener "How Do I Do This". Clegg voelde zich eenzaam en geïsoleerd door de pandemie en leunde in zijn diepe waardering voor de belangrijkste mensen in zijn leven: zijn vrienden, bandleden en familie. Als om die boodschap te onderstrepen, werkte de Commonheart aan datzelfde nummer toen Clegg werd geconfronteerd met onverwacht slecht nieuws.
"De nacht dat we die volgden, stierf mijn vader." De tijd stond weer stil, maar slechts voor even. Clegg was vier dagen later terug in de studio en zong door zijn verdriet heen. “Ik was zo dankbaar dat ik op dat moment muziek had. Het redde me en gaf me een plek om mijn energie te concentreren en te ontsnappen. Ik weet niet hoe ik het deed, maar ik ben trots, en ik weet dat mijn vader dat ook zou zijn.”
Goed vakmanschap raakt nooit uit de mode, maar deze tien deuntjes voelen nu al als klassiekers omdat hun sentimenten universeel zijn en doordrongen van emotie. En net als klassiekers die eerder zijn verschenen, die van Otis Redding en Curtis Mayfield en Bill Withers die het Commonheart koesterden, is het gemakkelijk om een of al deze nummers voor te stellen als je zakformaat soundtrack voor een speciale herinnering. Laat de naald vallen op For Work or Love en begin vandaag nog met het maken ervan.
Translate: ENG
When working in large groups, a clearly stated mission helps align everyone. According to Clinton Clegg, the mission for soulful Pittsburgh octet the Commonheart is two-fold yet simple: “To entertain, and to provide whatever it is that a listener may need at any given time. That’s what I’ve always relied on music for.”
Music has served the singer and songwriter well. His mother’s job playing church organ, third grade cello lessons, and an early fascination with B.B. King nourished his spirit as a boy in Monongahela, PA. Playing school dances in garage bands got him through college, when his CD player shuffled between Dr. Dre, Green Day, and Al Green.
“Music is a positive force that brings people together,” says Clegg. “It can give you a friend and something worth living for.” It is, quite simply, his life’s foundation. Since forming the Commonheart in 2014, it has given him more strength with each passing year.
So what do you do when the music stops? That is the story of For Work or Love.
The band started 2020 with plenty of promise. They’d improved upon their 2016 debut, Grown, with the 2019 follow-up Pressure. Audiences for their energetic live shows continued to grow. “We were working hard and on a nice trajectory,” Clegg recalls. When the Covid-19 pandemic brought things to a screeching halt, he found himself cut off from human interaction, daily routines … and his muse.
Though he’d previously been working on new songs, for the first few months of the public health crisis, Clegg’s guitar sat silent. He missed band practice and live audiences, but with eight members the Commonheart’s options for playing together safely were nearly nonexistent. “I felt so jealous of trios who could just get together, stand six feet apart, and play,” he admits.
But once Clegg recognized that his discomfort and anger with the pandemic’s challenges were rooted in his love for the people in his life, his spirit returned. “That frustration was a driving force and I tried to use it positively. That was hard. The only thing that gave me strength through all that crap was I knew we had the band and the people around us, and that when things did come back, we’d be stronger.”
Fortunately, album producer Steve Berlin (Los Lobos) had already provided Clegg with creative direction for his new songs. “He’d listened to some demos, works in progress, and said to focus on narrative.” Clegg had great titles, hooks, and characters, but this went deeper. Berlin urged him to think about the middle and end of each of his stories, too.
“I took that advice to heart,” says the singer. “My songwriting has always been about the live moment, but a song needs to come full circle for the listener. Since I’ve started focusing on narratives, I’ve found my songs have become a lot more personal - and more listenable.”
The low-slung, guitar-driven “Hustler” is one of the best examples of Berlin’s advice in action, featuring a conflicted narrator who does what he feels he must to care for his family. It isn’t autobiographical, but it did come naturally according to Clegg. “I grew up watching old gangster movies, idolizing bad men, the Tony Sopranos of the world. That’s always fascinated me.” ”
Elsewhere, the exuberance of the band’s live shows and their affinity for classic R&B and soul is instantly audible in new selections like “Trying to Get Over,” “All I Ever Wanted,” and “Half At Home In Love,” any of which might honestly be mistaken for a Stax or Hi Records deep cut. Yet these succinct songs also showcase complicated relationships and different points of view: “Josephine” imagines the joys and challenges of fatherhood, while the barstool romance “Never Say Goodbye” delicately balances extramarital desire with maturity’s hard-won wisdom.
The redemptive power of music resonates clearly on album opener “How Do I Do This.” Feeling lonely and isolated by the pandemic, Clegg leaned into his deep appreciation for the most important people in his life: his friends, band mates, and family. As if to underscore that message, the Commonheart was working on that very song when Clegg was confronted with unexpected bad news.
“The night we tracked that one, my dad died.” Time stopped again, but only for a moment. Clegg was back in the studio four days later, singing through his grief. “I was so grateful to have music at that moment. It saved me and gave me a place to focus my energy and escape. I don’t know how I did it, but I’m proud, and I know my Dad would be, too.”
Good craftsmanship never goes out of style, yet these ten tunes feel like classics already because their sentiments are universal and imbued with emotion. And in the manner of classics that have come before, the ones by Otis Redding and Curtis Mayfield and Bill Withers that nurtured the Commonheart, it is easy to imagine any or all of these songs as your pocket-sized soundtrack for a special memory. Drop the needle on For Work or Love and start making some today.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten