📃 Recensie: Zed Mitchell - Route 69

Recensie: Zed Mitchell - Route 69

Timezone: Records : CD | DL | LP

Geschreven door Harrie Huisman voor fotosbluesrock.nl

Geproduceerd in Studio's in Berlijn en Essen en gepubliceerd op Mitchell's eigen label, Z-Records, vallen op de gitaarmeester is ook verantwoordelijk voor songwriting en productie. Muzikaal is hij van David Haynes op drums en Sascha Kuhn op keyboard. Speciale dank daarvoor

Saxofonist Max Schurakowski. Todor Manojlović speelt gitaar en ondersteunt ook Zed Mitchell

 Het nieuwste album van de Manusje van alles heet "Route 69". Zed Mitchell rijdt op basis van de legendarische Route 66 met dit album de muzikale stadia van zijn leven. Omdat "Route 69" Zed vertelt Mitchells levensverhaal met een bluesrockalbum dat maatstaven zet. En deze keer ontvouwde zich Mitchell het volledige scala van zijn muzikale vaardigheden.

In combinatie met het unieke karakter van zijn leven en zijn buitengewone 5 octaaf

Na vele jaren als studio- en muzikant te hebben gespeeld, concentreert Zed Mitchell zich de afgelopen vijftien jaar op zijn solo-carrière  en bracht hij acht albums uit. Opgenomen in het afgelopen jaar in zijn eigen Funk Studio in Berlijn, een plaat wederom van slome blues die veel doet denken aan Dire Straits en Chris Rea, Steve Winwood.

Tracklist:

01 By Sundown You’ll Be Gone 02 I Like To Drive 03 I’m Still Waiting 04 The Girl That Broke Your Heart 05 Freedom Trail 06 From My Dreams 07 Midnight Melody 08 Is This Life? 09 Blue In Your Eyes 10 Life Will Always Find You 11 I Don’t Know 12 Fake

Openingsnummer, By Sundown You're Gone (een van de vier nummers met tekst van Pete Feenstra), heeft een duidelijke Dire Straits gehalte die  te danken is aan de zang van Zed die een signaal is voor Mark Knopfler, een solide zang die bewijst om een ​​geweldige manier te zijn om de plaat te openen.

Het pakkende I Like To Drive met groot Chris Rea gehalte blijkt een van de meest memorabele nummers van het album . De hele plaat is met zijn meesterlijk gitaarpartijen door drenkt.

Neem het nummer I'm Still Waiting en is weer eentje waar de mens Zed  van zijn zachte kant laat horen. Alles wordt wat ruiger met  zijn smaakvolle gitaarpartijen op “Fake” met dikke baspartij die tevens de plaat afsluit.

 Een mooie luisterplaat van een goede muzikant.

8/10