Michelle David & The Gospel Sessions vieren het leven

V staat voor ‘Victory!’  Dat is de denkbeeldige ondertitel van het nieuwe album Vol. 4 van Michelle David & The Gospel Sessions, dat vandaag uit is. Michelle kraait de victorie, want ze heeft kanker overwonnen. Dit album staat in het teken van het vieren van het leven. Ze waren deze week al in DWDD. Ze hebben het druk met interviews. Daarin doet Michelle uitgebreid haar verhaal. Voor de nieuwsbrief vroegen we gitarist Paul Willemsen naar de muzikale achtergronden en ontdekkingsreisjes achter Vol. 4.

Op de Excelsior Recordings Hoofdkantoor was men benieuwd of er nog nieuwe muzikale vondsten zijn gedaan. Jazeker! ‘De tres!’ zegt Paul plechtig in de Electric Monkey Studio in Amsterdam Noord. Huh, wat is dat…? ‘Het blijkt om een zessnarig instrumentje te gaan, met drie paren van twee snaren. In de wereld van de Latin is het heel gangbaar. Het wordt anders gestemd dan een gewone gitaar. ‘Je moet het zien als drie dubbele snaren.’ Er zit na twee snaren steeds een tussenruimte. ‘Daardoor speel je er ook heel anders op.’ Luister naar de single Victory! en je hoort dat de band een nieuwe Afro-Cubaanse bron heeft aangeboord. Kijken Paul en medegitarist Onno Smit naar wat anderen momenteel uitspoken in hun muziek? ‘Michelle volgt wel de moderne gospels. Wij luisteren wel naar bands die invloeden van wereldmuziek integreren. Bijvoorbeeld The Budos Band en Antibalas uit de Daptone-scene. Die doen veel Afro-achtige dingen. We luisteren ook naar Colombiaanse muziek. We zijn altijd op zoek naar frisse grooves en geluiden.’ Michelle vertelde ons kortgeleden nog dat er ook veel seventies soul in zit uit de hoek van Curtis Mayfield. ‘Dat klopt,’ bevestigt Paul. ‘Dat hebben we op de vorige plaat ook al een beetje gedaan. Dat soort soulmuziek is rechtstreeks afkomstig van de gospel.’ Maar verder staan de Gospel Sessions steeds verder van gospelmuziek af. ‘We zijn begonnen als een project met een voorliefde voor oude gospels. Rosetta Tharpe, dat werk. We zijn nu meer een “speeltuin” geworden. We proberen diverse stijlen uit.’ Tekstueel is het wel weer wat meer gospel. ‘Omdat Michelle meer dan ooit haar eigen verhaal zingt,’ stipt Paul terecht aan. Toevallig Amazing Grace gezien, de recente bioscoopfilm van wijlen the Queen of Soul, Aretha Franklin waarin ze haar gospelroots blootlegt tijdens een liveconcert? ‘Eh…, nee,’ Zegt Paul schoorvoetend. ‘Nog niet… Ik denk Michelle wel hoor.’ Die omissie kan hij goedmaken. Gewoon even de studio verlaten en een paar straten verderop in het Eye Filmmuseum gaan kijken. Hij draait nog. Dat hebben we even voor hem gecheckt. Dit zou het ideale banduitje zijn voor The Gospel Sessions. Maar druk, druk, druk hé? Moet je die tourlijst eens zien in binnen en buitenland. Vooral in Frankrijk. Tot slot: nog meer andere vondsten gedaan? Nu lijkt het wel of we met The Kik praten. ‘Synthesizers,’ verklapt Paul lachend. ‘Minimoog en ARP Odyssey uit de jaren zeventig.’ Spul waarmee Stevie Wonder en Funkadelic werkten. Geinig toch dat zulke oer-Hollandse jongens zo ontzettend groovy kunnen zijn. En dat ze zulke great dressers zijn. Nogmaals: bekijk die lijst, bereid je voor met Vol. 4 en ga eens kijken ergens in het land. Daar kan Paul zich alleen maar bij aansluiten. Het overwinnaarsgevoel van Michelle is op de hele band overgeslagen. www.excelsior-recordings.com