<script> <style>

Recensie: Eric Steckel – “Polyphonic Prayer” (2018)

Recensie: Eric Steckel – “Polyphonic Prayer” (2018)
Harrie Huisman
Op Eric's nieuwste studioalbum "Polyphonic Prayer," neemt hij de luisteraars mee op een muzikale roller-coaster rit die de menselijke geest belichaamt en de emoties van het dagelijks leven vastlegt. Zijn meest diverse album tot nu toe, gitaar rock zal onmiddellijk verliefd op deze plaat. Van zachte, dynamische Blues ballads tot zware, laaggestemde Rock Eric's kenmerkende gitaarstijl geeft hier weer de boventoon.

Op zijn 11e studioalbum, de voormalige gitaar Prodigy Eric Steckel trekt zich terug naar zijn blues roots. Hij bewijst dit indrukwekkend met enkele legendarische Blues Cover Songs, die hij prachtig interpreteert naast zijn eigen materiaal.
Weinig jonge gitaristen kunnen de indrukwekkende cv van Eric Steckel verbeteren.
Als opener van de CD klapt er meteen flink op los met een cover van "ZZtop Waiting For The Bus" om daarna zijn briljant gitaar werk te horen op "We’re Still Friends" hier worden we zeker vrienden van.
De rest van de CD is van grote schoonheid wat betreft het geweldige gitaarspel van Eric en zeker Bonammasa fans worden zeker niet teleurgesteld. na het stampende "Tennessee" wordt
gas terug genomen met "It's My Own Fault" het is Eric zijn fout dat deze plaat in de top10 lijstjes in de bovenste regionen terecht zal komen.
Voor de bluesrocker een MUST
****

Tracklist:
1. Waitin' For The Bus
2. We're Still Friends
3. She's 19 Years Old
4. Can't Go Back
5. Unforgetable
6. Tennessee
7. It's My Own Fault
8. Picture Frame
9. Through Your Eyes
10. Make It Rain
website: https://ericsteckel.com/home


Fotosbluesrock.nl Translate This Page