Annie Caldwell zegt: “Mijn familie is mijn band”: ze wordt begeleid door hun dochters Deborah Caldwell Moore en Anjessica Caldwell en hun petdochter Toni Rivers; hun oudste zoon Willie Jr. Caldwell speelt basgitaar en hun jongste zoon Abel Aquirius Caldwell drums.
Ze spelen over het algemeen in het weekend, dus in hun dagelijkse werk rijdt Willie Jr. op een heftruck, Abel Aquirius vervoert patiënten in het ziekenhuis, Anjessica werkt in de klantenservice van een verzekeringsmaatschappij, Toni is lerares op een basisschool en Deborah is kapster. Annie runt een kledingwinkel aan Main Street genaamd Caldwell Fashions, die al sinds de jaren 80 een geliefde plek is voor vrouwen die zich kleden voor bijeenkomsten en jubilea van de COGIC (Church of God in Christ). Caldwell Fashions is nog steeds vijf dagen per week geopend, en op afspraak (we raden u aan om even langs te komen).
CAN'T LOSE MY (SOUL) is twintig jaar in de maak geweest. Ze namen het op in West Point, om de hoek van het huis van Annie en Joe – in een kerk waar Joe om de week gitaar speelt en waar zijn vader vroeger diaken was. Het werd geproduceerd door Ahmed Gallab, de artiest Sinkane, die samen met geluidstechnicus Albert DiFiore met een mobiele studio vanuit Nashville kwam en de achterkamer van de kerk omtoverde tot een controlekamer.
Annie & The Caldwells - Can't Lose My (Soul) (2025)
| “De beste soulband ter wereld? De beste band ter wereld? Ik moet de wereld over ze vertellen. Vooral een redacteur... maar daarna de hele wereld... (En de single van de leadzangeres, I may be in love).” – David Hutcheon, MOJO. Magazine |
"Annie's stem voor het eerst horen was als getuige zijn van iets zeldzaams," zei Gallab over de opnamesessie. "Het is alsof je in de aanwezigheid bent van een natuurkracht die er al lang voor jou was. Het is rauw, bijna alsof het uit haar ziel komt. Je voelt elk aspect van haar leven, elk klein stukje van haar reis, in elke noot die ze raakt. Het is puur talent: geen moeite, geen pretentie, gewoon echt en puur."
"En werken met Deborah was als het aanboren van puur vuur," zei hij. "Ze is pittig, zonder twijfel! Die vonk, die intensiteit die ze uitstraalt, spat van haar muziek af. De strenge maar liefdevolle manier waarop deze meiden elkaar de waarheid vertelden. Elkaar erop wijzen als iemand vals zong. Het was best grappig."
Tracklist:
CD1
1. Wrong (feat. Deborah Caldwell Moore) (02:23)
2. Can't Lose My Soul (10:17)
3. I Made It (04:21)
CD2
1. Don't You Hear Me Calling (07:23)
2. I'm Going To Rise (03:35)
3. Dear Lord (07:41)
 | [Back to TOP] |
| Translate English |  |
“Best soul band on the planet? Best band on the planet? I need to tell the world about them. Specifically some editor ... but after that the world … (Also is the lead backing vocalist single, I may be in love).”
– David Hutcheon, MOJO
ANNIE & THE CALDWELLS are a family that plays a powerful disco soul from West Point, Mississippi, led by Annie Caldwell (who sings) and her husband of the last fifty years Willie Joe Caldwell, Sr. (who plays guitar).
Annie Caldwells says, “My family is my band”: she is backed by their daughters Deborah Caldwell Moore and Anjessica Caldwell and goddaughter Toni Rivers; their eldest son Willie Jr. Caldwell is on the bass and youngest son Abel Aquirius Caldwell is on the drums.
They generally play on weekends, so for their day jobs Willie Jr. drives a forklift, Abel Aquirius drives hospital patients, Anjessica works in customer care for an insurance company, Toni is an elementary school teacher, and Deborah does hair. Annie runs a clothing store on Main Street called Caldwell Fashions, which has been a beloved staple for women dressing for COGIC (Church Of God In Christ) convocations and anniversaries since the 1980s. Caldwell Fashions is still open five days a week, and by appointment (we suggest you stop in).
CAN'T LOSE MY (SOUL) is twenty years in the making. They recorded it in West Point down the street from Annie and Joe’s house—at a church where Joe plays guitar every other Sunday, and where his father used to be a deacon. It was produced by Ahmed Gallab, the artist Sinkane, who together with the engineer Albert DiFiore drove a mobile rig down from Nashville and turned the back room of the church into a control room.
“Hearing Annie’s voice for the first time was like witnessing something rare,” Gallab said of the recording session, “Like you’re in the presence of a force of nature that’s been here long before you. It’s visceral, almost like it’s coming from her soul. You can feel every part of her life, every little piece of her journey, in each note she hits. It’s pure talent: no effort, no pretense, just real and raw.”
“And working with Deborah was like tapping into pure fire,” he said. “She's feisty, no doubt! That spark, that intensity she brings, spills right into her music. The tough love that these girls gave each other. Calling each other out when one wasn’t in key. It was pretty funny.”.
| [Back to TOP] |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten