Na maandenlang hun gesprekken te hebben gevolgd, besloot ik zelf ook meer te leren over Status Quo. In 1977, voor mijn verjaardag, kreeg ik hun eerste live-album Status Quo Live. Het was een mooi album! Het harde en energieke geluid van de band raakte me meteen. Het voelde alsof je zelf op hun concert stond, zo krachtig was de muziek. In de jaren daarna kocht ik meer albums van de band, zoals Hello uit 1973, On The Level uit 1975 en Quo uit 1974.
Quo, met zijn mooie hoes, is het zevende studioalbum van de Engelse rockband en kwam uit in mei 1974. Het album was heel belangrijk voor de band en bevatte een aantal bekende nummers, zoals Break the Rules. In dat nummer speelden twee gastmuzikanten mee: Bob Young op mondharmonica en Tom Parker op piano. Break the Rules werd in april 1974 de enige single van het album, met Lonely Night als B-kant. De single bereikte de achtste plaats in de UK Singles Chart en was daarmee de vierde hit van de band in het Verenigd Koninkrijk. Het album zelf kwam op de tweede plaats in de Britse hitlijst.
Op Quo was er één nummer dat voor mij echt uit de rest sprong: Slow Train. Dit nummer raakte me op de een of andere manier. De mix van de typische rockmuziek van Status Quo met een rustiger en meeslepender tempo was precies wat ik mooi vond in een nummer. De gitaarlijnen, de bas en de stem van Francis Rossi creëerden een sfeer die je niet snel vergeet. Het nummer bouwt langzaam op en neemt je mee, als een trein die langzaam rijdt, maar steeds verder de horizon in gaat. Het gevoel van langzaam vooruitgaan was iets wat ik meteen begreep.
Wat ik altijd zo mooi vind aan de muziek van Status Quo, is dat ze rock'n'roll toegankelijk maken, maar ook dieper. De muziek lijkt simpel, maar elke song is een ervaring op zich. Slow Train was daar het perfecte voorbeeld van: een nummer dat je niet alleen hoort, maar ook echt voelt.
Status Quo
Status Quo, ook wel bekend als The Quo of simpelweg Quo, is een iconische Britse rockband die vooral bekend staat om zijn boogie- en boogiewoogiestijl. De band werd opgericht in 1962 als The Spectres en veranderde in de jaren '60 meerdere keren van naam, voordat ze zich uiteindelijk in 1967 als Status Quo vestigden. De klassieke bezetting, bekend als de Frantic Four, bestond uit Alan Lancaster, Francis Rossi, Rick Parfitt en John Coghlan.
De band behaalde meer dan 60 hits in het Verenigd Koninkrijk, meer dan welke andere rockband dan ook, en had 22 singles die de top tien bereikten. Status Quo begon zijn carrière met psychedelische nummers zoals "Pictures of Matchstick Men" en "Ice in the Sun", maar het waren de albums uit de vroege jaren '70, zoals Piledriver en Hello!, die de band definitief naar de top brachten. Bekende hits als "Caroline", "Down Down", en "Rockin' All Over the World" werden wereldwijd succesnummers.
In de jaren '80 onderging de band enkele veranderingen. Drummer John Coghlan verliet de band in 1982, waarna Pete Kircher zijn plek innam. In 1984 besloot de band even te stoppen met toeren, maar keerde later terug met nieuwe hits zoals "In the Army Now". In 1985 speelde Status Quo op Live Aid, wat hun populariteit opnieuw vergrootte.
De jaren '90 en 2000 stonden in het teken van een doorstart, waarbij de band zich opnieuw richtte op hun kenmerkende geluid. In 2005 kwam het album The Party Ain't Over Yet uit en in 2006 werd Status Quo uitgeroepen tot de succesvolste Britse band ooit. In 2010 kregen Rossi en Parfitt de Orde van het Britse Rijk voor hun bijdrage aan de muziek.
In 2016 overleed gitarist Rick Parfitt na complicaties van een schouderkwaal, maar de band ging door met vervanger Richie Malone. In 2019 bracht Status Quo het album Backbone uit en bleef actief in de muziekscene. Helaas overleed bassist Alan Lancaster in 2021 aan de gevolgen van multiple sclerose.
Status Quo heeft in de loop der jaren vele veranderingen doorgemaakt, maar blijft een van de meest invloedrijke rockbands aller tijden, met een kenmerkend geluid dat de tand des tijds heeft doorstaan.
Tegenwoordig bestaat de band uit Francis Rossi, Andy Bown, Leon Cave, John 'Rhino' Edwards, en Richie Malone. Ondanks de veranderingen in de bezetting heeft Status Quo zijn status als rockicoon behouden en blijft het optreden voor trouwe fans over de hele wereld.
|
Vertaling Ik kan me geen ticket veroorloven voor een oud Dakota-vliegtuig Ik moet liften op een langzame vee trein
Maak je geen zorgen, maar vergeet het alsjeblieft niet
Ik denk niet dat het uitmaakt |
Songtekst Slow Train I can't afford a ticket on an old Dakota airplane I wrote a rockin' song, gonna sing it at the station Hey mama, please now don't you fret none Hey mama, things gonna work out fine now I came here in the morning and I crept out in the middle of night Got a feeling that I'm leaving with a ticket and I won't jump a ride I can't afford a ticket on an old Dakota airplane I wrote a rockin' song, gonna sing it at the station |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten