Halte 1: PSA
Waar te beginnen ? Wel, laten we eerst eens kijken naar dissociatie. Dit kan een symptoom zijn van een onverwerkt trauma. Je raakt vervreemd van jezelf en/of de wereld om je heen, om zo om te kunnen gaan met een heftige ervaring. Hoewel het een overlevingsmechanisme is en dus in zekere zin iets moois is, is het een bizar idee dat we niet enkel persoonlijke vervreemding ervaren, maar ook op massale schaal collectieve vervreemding. Hoe ga je bijvoorbeeld om met het feit dat zo’n groot deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft ? Met een overheid die je wantrouwt, die discrimineert en die olie op het vuur gooit bij internationale conflicten ?
Halte 2: Comment tu t’appelles ?
De meeste vrouwen hebben geen eigen naam. Dat klinkt wellicht wat vreemd, maar dat is het eigenlijk ook. Waarom dragen vrouwen automatisch de achternaam van hun vader ? Waarom neem je automatisch de achternaam over van de man, mocht je er met eentje willen trouwen ? Waarom wordt de positie van de vrouw altijd gedefinieerd in relatie tot die van een man ? En wat voor gevolgen heeft dat voor het zelfbewustzijn en de positie van de vrouw in deze maatschappij ?
Halte 3: Chanson de Tippi
Met een tekst geïnspireerd op het gedicht Rozen op de weg gestrooid van Kurt Tucholsky, bezingt Tippi Parade het tragisch lot van de onderdrukten onder het fascisme. Want het fascisme is zeker niet iets dat begraven is met Mussolini, Hitler of Franco – het is nog altijd even actueel. Flirt er maar niet mee !
Halte 4: Jean Mémoire
Aha, daar is hij : Jean Mémoire. Een van velen in de arbeidersklasse, gegroefd en weerbaar gemaakt door het leven. Hij is het zat : j’en ai marre. Hij wil niet meer wachten op verandering, hij wil zijn vrienden niet meer verbranden, hij is het beu om vernederd en gekleineerd te worden door de heersende klasse. Hij staat aan het begin van een hevige trip om eens goed zijn onderbewuste op stelten te zetten. Wat voert hij in zijn schild ?
Halte 5: Michael Parenti
Er zijn weinig hedendaagse intellectuelen die ook écht helder denken en het dan zo vurig en meeslepend verwoorden. Michael Parenti vecht in dit fragment uit de klassieke Yellow Parenti-lecture onder free-jazzbegeleiding voor dekolonisatie en pleit vurig voor het uitbannen van imperialisme. Those countries are rich! Only the people are poor. en These countries are not underdeveloped, they are over-exploited! zijn twee van de meest pakkende uitspraken uit deze lezing. Want uiteindelijk moeten we ons afvragen : wie profiteert er eigenlijk van zowel het binnenlands als het buitenlands beleid ?
Halte 6: Conspiracy Theorist
Nu u zich het vorige allemaal afgevraagd heeft en tot, waarschijnlijk, de zeer menselijke conclusie bent gekomen dat de arbeidersklasse niet profiteert van kolonialisme, imperialisme, het tegen elkaar uitspelen van de bevolking, het op straat laten slapen van kinderen, het opwarmen van de aarde, het uitkeren van torenhoge bonussen voor CEO’s en het uitknijpen van het personeel, het uitzetten en discrimineren van vluchtelingen, het vernederen van mensen die meer praktisch ingesteld zijn dan boekenwurmen zijn, het onderdrukken van vrouwen, et cetera, et cetera, kunt u er gerust op zijn dat de heersende klasse ook ú wegzet als een echte complotdenker !
Halte 7: Où es-tu, mon amour ?
Hoe moet je dit collectieve en persoonlijke traumaverwerkingsproces aangaan ? Sasha le Fou voelt zich verloren – hij worstelt met een zwaar alcoholprobleem, geërfd van zijn vader en zijn vader’s vader en waarschijnlijk van die van vele andere vaders en moeders uit de arbeidersklasse die hem voorgingen. Verdriet is er om te verdrinken. Hij zoekt naar de liefde die hem de veiligheid en stabiliteit kan bieden om afscheid te nemen van zijn alcoholisme. Mais, où es-tu, mon amour ?
Halte 8: Motivez-moi
Onder de heersende klasse heerst paniek. Ze mogen dan wel de tabaksindustrie vet sponsoren, arbeiders verdoemen om goedkope troep te eten omdat een gezond alternatief niet betaalbaar is, er belang bij hebben dat grote fabrikanten veel CO2 de lucht in blazen en niet ingrijpen als de gemiddelde dakwerker, zorgmedewerker of muzikant zichzelf op zijn vijftigste kapot heeft gewerkt, tóch voelen ze zich niet verantwoordelijk voor de problemen die zij veroorzaken. Nee, het depressieve, zieke, oude en verzwakte volk moet gemotiveerd worden. Een grote som geld aanbieden ? Motivatie door beloning met gratis gezondheidszorg, een dak boven het hoofd, persoonlijke waardering ? Ho maar. De heersende klasse heeft een veel betere manier om mensen de arbeidsmarkt in te duwen. Niets gaat hiervoor te ver : zet ons uit onze huizen, pak onze vrije tijd af, maak de boodschappen nog duurder – dát zal ze pas motiveren !
Halte 9: Zakdoekje leggen
Tippi Parade is zeker niet de enige vrouw die langdurig misbruikt is. Haar advocaat adviseert haar er niet over te spreken : de wet wordt immers geschreven door diegenen voor wie het heel goed uitkomt dat ze niet bestraft worden voor grensoverschrijdend gedrag, misbruik en manipulatie. Maar het is niet langer een geheim : zo lang dit soort dingen binnenskamers blijven gebeuren, kunnen de slachtoffers geen kant op. Niemand zeggen ? Zeker niet. Pak die zakdoek en leg ze neer bij de daders !
Halte 10: Man in pak
Ze wanen zich veilig in hun ivoren torens. Ergens op afstand, daar ver beneden, zie je de arbeider werken voor hún geld. Toch bewijst de actualiteit dat de CEO’s en andere wereldleiders misschien wel eerder een klap kunnen verwachten dan gedacht. Het volk is namelijk met veel meer en heeft in een mum van tijd niets meer te verliezen – het is tijd voor revolutie.
Halte 11: Wavan leeft de mins ?
Een bewerking van Bertold Brecht’s Wovon lebt der Mensch, maar met de laatste voicemail als alcoholist van de vader van Sasha le Fou voordat hij voorgoed zijn leven zal beteren en de drank achter zich zal laten. Doodgaan, zoals ieder zwijn, zegt hij. Want dat is het lot van de arbeider. Met onze levens wordt gespeeld. Want, wees eens eerlijk, is het leven in deze maatschappij nog echt leven, of is het eerder overleven ?
Halte 12: Je suis ici
Het eindstation is in zicht. De twee verloren zielen van Sasha en Tippi vinden elkaar : eindelijk hebben ze de rust en stabiliteit gevonden om de problemen van de wereld en de spinnenwebben in hun beider hoofden helder te bekijken. Wie willen ze zijn ? Wat kunnen ze betekenen voor de wereld, waar kan sociale strijd toe leiden ? Ze bundelen hun krachten en bieden Jean Mémoire inzicht in zijn trauma’s en waar die vandaan komen. Redding is nabij – Je suis ici !
Artiest: Sasha le Fou & Tippi Parade
Album: Jean Mémoire
Releasedatum: 01.05.2025
Label: Excelsior Recordings
Cat nr: EXCEL96837 (LP) & EXCEL96838 (CD)
Release: Sasha le Fou & Tippi Parade - Jean Mémoire
Sasha le Fou (Alexander Deprez, *1995, Kortrijk (BE)) en Tippi Parade (Sarah Neutkens, *1998, Eindhoven (NL)) presenteren u hun eclectische debuutalbum Jean Mémoire. Jean Mémoire speelt de hoofdrol in een genreverwoestende pretparkrit in vier verschillende talen/dialecten (West-Vlaams, Nederlands/Kempisch, Frans en Engels), waarin hij en de luisteraar geconfronteerd worden met maatschappelijke en persoonlijke trauma’s. Sasha le Fou & Tippi Parade laten zien dat niets níet politiek is. Tu nous rejoins ?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten