DUFFHUES schreef de songs, bespeelde alle instrumenten, nam de songs op en mixte het album. Hij maakte het album in een bunker, waar de temperatuur niet boven de dertien graden kwam. Dat deed hij met opzet; in een materialistische wereld waar men voortdurend op zoek is naar gerief, leek het hem juist de uitdaging een album te maken met zo min mogelijk comfort.
De songs op ‘Warlock Enemy’ zijn niet zelden korte verhalen, veelal met kop en staart. Soms met een plot maar vaker niet. Met personages die alledaagse, vreemde of absurde dingen meemaken en evenzo handelen. Met beschouwingen al dan niet verankerd in de verbeelding of de actualiteit, waarin tegelijkertijd een duister, tragisch en melancholisch mensbeeld naar voren komt. De pure, eerlijke en persoonlijke songs zijn ingebed in avant-gardistische blues, roots en folk. Dit levert vaak atypische songstructuren op.
DUFFHUES heeft zo zijn eigen ideeën over hoe je muziek opneemt en albums maakt. Veel van de huidige producties vindt hij maar saai en op elkaar lijken, alsof ze allemaal dezelfde apparatuur, software, plug-ins en presets gebruiken, of nog erger: dezelfde non-visie. Het opnemen van muziek, en het maken van een album, lijkt wel een geïnstitutionaliseerde bezigheid te zijn geworden, terwijl het voor hem juist een heel persoonlijke zaak is. Bij veel artiesten staat alles in dienst van het liedje maar bij DUFFHUES staat het liedje in dienst van zijn “praktijk”. Net zoals het vorige album is ‘Warlock Enemy’ mono, zoals de verhalende folk en blues van vroeger, waar DUFFHUES zelf zo door geïnspireerd wordt.
DUFFHUES is een veelzijdige artiest/kunstenaar, maar bovenal een auteur die duistere verhalen ten gehore brengt, sinds 2001 en al tien albums lang. Telkens met een existentialistische blik op de wereld. Zoals een schrijver verhalen schrijft en als boek of bundel uitbrengt, zo schrijft DUFFHUES korte verhalen en brengt ze uit als songs en albums. Net zo goed kunnen deze songs ‘korte verhalen met muzikale omlijsting’ worden genoemd. Zijn werk is in de basis gestoeld op het oeroude ambacht van troubadour die de wereld observeert en erover vertelt, maar dan met scherpte, een zekere tragiek en helemaal anno nu. DUFFHUES’ werk brengt in feite een literaire herinterpretatie van de blues, uit tijden waarin de rootsmuziek zijn oorsprong vond.https://www.duffhues.com
Warlock Enemy – achtergrondinfo
‘Warlock’ betekent tovenaar of magiër; een figuur die het ongeziene en de verbeelding durft aan te
spreken. In deze tijd, waarin het realisme de boventoon voert, is er juist behoefte aan zo'n figuur.
De ‘Enemy’, oftewel de vijand, van het ongeziene en de verbeelding is overal, en ziet de wereld
graag als een eendimensionale plek waar maar één waarheid geldt. Wellicht is het ook een
vastgelopen systeem dat nauwelijks inbeelding of empathie kent en in veel opzichten faalt. De titel
is de samenvoeging van twee songtitels op het album, maar ook van meerdere woorden. Er zit het
woord ‘War’ in, en inderdaad, de oorlog is weer dichterbij dan ooit. Tegelijk is er veel onrust en
lijkt de wereld in een crisis en op slot te zitten, waar het woord ‘Lock’ op zou kunnen slaan.
‘Enemy’ slaat wellicht op de oprukkende polarisatie in de wereld, waarbij het vijanddenken steeds
meer de overhand neemt.
Tracklist & track by track info
1. ‘Enemy’ – Wie is de vijand: is het de ander, ben je het zelf, is de vijand fictief, is de mens
zelf zijn ergste vijand?
2. ‘Farm Cleaner’ – Als tiener werkte hij in het weekend op een boerderij, terwijl hij met zijn
walkman naar cassettes luisterde, waarna hij 's avonds bands ging kijken in de lokale
cafés.
3. ‘Hunting’ – Een song over het jagen op romantiek en magie, in een wereld die langzaam
maar zeker de afgrond inglijdt.
4. ‘Doorbell’ – De gekte van het moment staat voor de voordeur en belt onaangekondigd aan.
5. ‘Heathland’ – Een horrorvertelling, in een nachtelijk en broeierig moerasachtig landschap
waar heksen op zielen jagen.
6. ‘Warlock’ – Song over rock & roll magiër M.E.S., die het ongeziene bezong, en wellicht ook
een beetje over Duffhues zelf.
7. ‘Walking’ – De stamkroeg als het centrum van de wereld, waar drank, blues en duende
altijd dichtbij zijn.
8. ‘Mirror’ – Een poëtische song over wat je in de spiegel ziet: jezelf, de ander, de vijand, dat
alles tegelijk?
9. ‘Letter’ – De terugkerende, noodlottige brief uit menige blues-song, deze keer van de
duivel zelf die de ziel komt opeisen.
10. ‘Burn’ – De wereld staat in brand, vluchten is zinloos, laat alles los, laat alle dieren vrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten