Op 24 oktober 2025 verschijnt DUFFHUES' elfde album It has no Face. Met songs over o.a. oorlogsstokers, prekende slangenbezweerders, een catnapper, despoten en apocalyptische voorstellingen laat hij er geen gras over groeien. De wereld is een duistere plek geworden, met een toekomst zonder gezicht.
Zijn vorige album Warlock Enemy (2024) eindigde met het overstuurde, apocalyptische Burn. Op It has no Face zet het overstuurde geluid zich voort, met elektrische gitaren, ierse bouzouki, roest bruine en krakende vocalen, en een laaggestemde stompbox die de urgentie genadeloos voortdrijft.
New Single:Theatre Off Grid▼(Mainstream cultuur is niet aan mij besteed.)
It has no Face telt elf duister verhalende, atypische songs, met een veelal beschouwende en weemoedige insteek. Herkenbare DUFFHUES-fictie, waarin zijn punkroots onverhinderd doorklinkt.
DUFFHUES over album en DUFFHUES
'Ik ben niet enkel muzikant en voel me niet echt muzikant. Ais ik me al iets voel dan zou ik het 'auteur' willen noemen, omdat het schrijven en maken vanuit de auteursgedachte al mijn werk verbindt. Er zijn allerlei kruisverbanden tussen de songs, literaire teksten en (kunst)video's die ik maak. In al dat werk komt een beschouwende blik naar voren, wat betreft de werelden haar bewoners. Niet enkelom mezelf te plezieren. Ik wil graag dat de wereld mijn kunst hoort, ziet, leest. Ik heb wat te melden
Regelmatig vraag ik me af wat ik te zoeken heb in de popmuziek, waar artistieke ambities veelal onder vuur liggen en het vermaak hoogtij viert. Toen ik als tiener undergroundmuziek ontdekte, wilde ik zelf songs gaan schrijven en een band beginnen. Dat was het geluid van mijn urgentie en is het nog steeds.
Een album maken is voor mij niet een op zichzelf staand gebeuren. Er staan songs op die verbonden zijn met ander werk van mij, zoals korte verhalen, video's en anderszins. Ik benader het maken van een album conceptueel vanuit een artistieke visie, die over een langere tijd gevormd en verfijnd is. Mijn songs zijn atypisch, mijn albums zijn vrij ruw qua performance en productie. Het is allemaal persoonlijk. Persoonlijk, in de zin dat het telkens weer een flinke zoektocht is naar de intentie van de songs, omdat in mijn fictie ook mijn kijk op wereldse zaken doorklinkt, zoals bijvoorbeeld in songs als Dark Powers, Warmonger, Cat in Box. Maar ook een zoektocht naar de sound van de songs, van het album, hoe dat allemaal te realiseren. In esthetisch opzicht ga ik, zowel live als in de studio, voor de rauwe performance en het ongepolijste geluid.
Wederom is het album mono, als een soort van audio oervorm en tegenhanger van stereo, quadrafonisch, surround of spatial. De beperkte audioruimte van mono zet aan tot het maken van scherpe keuzes in arrangementen, opnames, balans en mix. Mono heeft een gecentreerd en krachtig(er) geluid. Daardoor ligt de nadruk niet op wat er gebeurt in de kunstmatig sonische ruimte, maar waar de song in de kern over gaat, en benadrukt de urgentie ervan. Mono audio is dan ook een bewuste en uitgesproken artistiek inhoudelijke keus.
De tijdsgeest lijkt op mijn hand te zijn, zou je kunnen zeggen. De duisternis wint aan terrein. Is dat een tijdelijk fenomeen of is het duister altijd en overal aanwezig? Mijn antwoord laat zich raden. Tegelijk is blues happy music, het lichtje in de duisternis, al is het maar van een kaars.'
- Een zin over iedere song..
- Theatre Off Grid - Mainstream cultuur is niet aan mij besteed.
- Snakebitten - Van de heilige geest bezeten in de pit.
- It has no Face - De blues in een post-punkcalyptisch landschap.
- Smart - De wereld is een gesloten systeem van leven en dood.
14 (all humans are crazy) - Na het vinden van de catnapper, zag hij in dat 13 katten voldoende is. Demon Witch - Gestrand op een ver afgelegen eiland, viel hij ten prooi aan een verhitte heks. Warmonger - Oorlogsstokers, ophitsers en haatmakelaars, die angst zaaien voor eigen gewin. The Bell - Er klonk een bel, er klonk een knal, de vlammen sloegen uit de kathedraal.
Many Lights - De stad als eindpunt van de mens, op dat blauwe bolletje in het ijskoude heelal. Cat in Box - De vraag is niet, of de kat wel of niet in de doos zit, maar wie hem erin heeft gestopt. Dark Powers - Het vaste recept van despoten die herinnerd willen worden.
DUFFHUES Biografie
De donkerst rockende troubadour van de lage landen. Op zoek naar eenvoud en zeggingskracht vanuit grungy blues, anti noir folk en avant-garde roots. Zonderzich over te leveren aan weer een nieuwe trend.
De songs van DUFFHUES zijn niet zelden korte verhalen, veelal met kop en staart. Soms met een plot maar vaker niet. Met personages die alledaagse, vreemde of absurde dingen meemaken en evenzo handelen. Met beschouwingen al dan niet verankerd in de verbeelding of de actualiteit. Waarin tegelijkertijd een duister, tragisch en weemoedig mensbeeld naar voren komt. DUFFHUES is boven alles een auteur die duistere verhalen ten gehore brengt, ingebed in atypische songs - sinds 2001 en al 11 albums lang. Telkens weer met een eigenzinnige, existentialistische blik op de wereld.
Zijn werk is in de basis gestoeld op het oeroude ambacht van de troubadour, die de wereld observeert en erover vertelt, met scherpte, een zekere tragiek en helemaal anno nu.
- Website: duffues.com
- For more information: E-M@il: jcduffhues@gmail.com
De Kil (audiobook, in Dutch only)
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten