📃 Recensie: Ian Siegal meets Johnny Mastro – Easy Tiger

Ian Siegal meets Johnny Mastro – Easy Tiger Geschreven door: Eric Campfens i.s.m. BarnOwlBlues | FB Eric Campfens  Twee zwaargewichten op bluesgebied deze twee mannen. Beiden van een geheel andere afkomst en van stijl. Ian Siegal is geboren in Fareham, een voorstad van Portsmouth in Zuid-Engeland en werkt al zo’n jaar of twintig met diverse bands en in verschillende samenstellingen Twee zwaargewichten op bluesgebied deze twee mannen. Beiden van een geheel andere afkomst en van stijl. Ian Siegal is geboren in Fareham, een voorstad van Portsmouth in Zuid-Engeland en werkt al zo’n jaar of twintig met diverse bands en in verschillende samenstellingen......

Twee zwaargewichten op bluesgebied deze twee mannen. Beiden van een geheel andere afkomst en van stijl. Ian Siegal is geboren in Fareham, een voorstad van Portsmouth in Zuid-Engeland en werkt al zo’n jaar of twintig met diverse bands en in verschillende samenstellingen. Johnny Mastro komt uit Geneva, New York en woont al jarenlang vanuit New Orleans. Vele jaren geleden tekenden beiden bij het Britse Nugene label, waar zij elkaar voor het eerst ontmoet hebben. Plannen om te gaan samenwerken kregen in januari van dit jaar vaste vorm toen beiden in de huiskamer van Mastro in New Orleans samen nummers gingen schrijven.

De opnames vonden vervolgens plaats in de Bigtone Studios van Big Jon Atkinson. Ondersteuning kregen de heren van Smoke (gitaar), Chris Davis (drums) en Josh Kerin (drums). Van de dertien nummers zijn er elf geschreven door Siegal en Mastro, zowel samen als alleen of met een medeschrijver. De twee overgebleven nummers zijn “Baby You Can Get Your Gun”, bekend van Earl King, en “I Won’t Cry No More” van Carlos Guitarlos Ayala. De combinatie van het rootsy geluid van Siegal en het stampende en opzwepende werk van Mastro werkt wonderwel. Degenen die Siegals werk kennen, kennen ook de variatie van uptempo rockers naar rustige ballads. Daar is bij Mastro praktisch geen sprake van. Die geeft bij het begin volgas  en laat aan het eind de motor nog even naloeien. Met duidelijk veel plezier stapt Siegal in en neemt regelmatig het stuur over. Al vanaf het eerste nummer “Four On The Floor” wordt het tempo bepaald en dat nummer vraagt bovendien het een en ander van Ians stem, tot aan de afsluiter “Oedipuss”, waar Ians stem en Johnny’s mondharmonica een perfecte combinatie vormen. Andere nummers, die volgens mij een bijzondere vermelding verdienen zijn “No Mercy” met mooit slidegitaarspel van Ian, het swingende “Miss Your Cadillac” en de al genoemde cover “I Won’t Cry No More”.

Een meer dan uitstekend album van de heren. Eén die ongetwijfeld hoog op de eindejaarslijstjes zal eindigen.

Websites: www.iansiegal.com en www.johnnymastro,com | (8/10)  ( Continental Records Services)