Recensie: Skylar Rogers - Firebreather
Release: 29.01.2021
Label: Independent
De in Chicago geboren zanger Skylar Rogers komt met zijn nieuwe album van blues tot soul. en dit alles door geweldig origineel materiaal te verzamelen en een team van topspelers als haar begeleidingsband. In de twee jaar sinds haar debuut-EP heeft Rogers haar de bijnaam gegeven ensemble van muzikanten, "The Blue Diamonds," geven het geluid dat ze met hen creëert de bijnaam "Soul Rockin’ Blues. "
Haar nieuwe album, "Firebreather", bevat tien nieuwe nummers die haar leven weerspiegelen tijdens haar jeugd De moeilijkste buurten van Chicago en de invloed van muziek die door de regio stroomt St. Louis naar Memphis, naar Nashville en weer terug naar de Windy City.
Opgenomen bij Sawhorse Studio's en de retro-indie-rockproductie van Jason McIntyre, maakten de sessies goed gebruikvan de dubbele gitaaraanval van Stephen J Hill en Marty Gibson en de strakke ritmesectie van Jerry Ewing op bas en drummer "Disco Fuzz" Bradley Arl.
Het behendige muzikaal vakmanschap van toetsenist Pete Zimmer stelt Rogers in staat om zich uit te strekken en haar uitgebreide dynamische bereik en full-throated alt te gebruiken.
Rogers vertelt hoe het koppige deel van haar personage ertoe leidt dat ze een minnaar verliest Hill echoot haar woorden met een verschroeiende gitaar op de albumopener ‘Hard Headed Woman,’ een bedwelmende bluesrock-basis leggen voor de dingen die komen gaan.
Zij en de band zoeken verlossing in de stad van de blues op het autorijdende circuit ‘Back To Memphis.’ Rogers spreidt moedig hoe ze bereid is om voor liefde te werken op de orgel gedreven funk blast ‘Work.’ Een zuidelijke rock gitaarriff en pittige zang stuwen de eerste single ‘Like Father Like Daughter’ van het album en zijn radio klaar stijl.
Aangezien Rogers Etta James en Koko Taylor onder haar helden plaatst, is dat geen verrassing om hun invloed te horen op de door Chess Records gestileerde ballad ‘Failure’ en de hartverscheurende toon.
Het titelnummer ‘Firebreather’ knalt er meteen goed in en dan is de toon gezet voor de rest van het album.. Drummer Bradley Arl schreef samen met Rogers nog twee nummers voor de set; het evangelie doordrenkte stampen en schreeuw mee met hoop en genade, 'Movin On', en de piano gestuurde passie speelt sonate ‘Drowning’, die de productie diepte en rijkdom geeft.
Zimmer legt dikke Hammond B3 neer op de langzame blues ‘Thankful’, waarin Rogers reflecterende teksten en gevoelige leads uit Heuvel. Het met Motown gearomatiseerde ‘Insecurities’ sluit het album af met een boodschap van doorzettingsvermogen en vastberadenheid om je dromen te verwezenlijken, zal uiteindelijk winnen. een prachtplaat. 9/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten